تاثير اطمينان بيش از حد مديريتي بر محافظه‌كاري شرطي و غيرشرطي

The Effect of Managerial Overconfidence on Conditional and Unconditional Conservatism

هدف اين پژوهش، تعيين تاثير اطمينان بيش از حد مديريتي بر محافظه‌كاري شرطي و محافظه‌كاري غيرشرطي است. براي دستيابي به هدف مذكور، دو فرضيه تدوين و نمونه‌اي متشكل از 77 شركت به روش حذف سيستماتيك از بين شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال‌هاي 1380تا 1389 انتخاب گرديد. براي اندازه‌گيري محافظه‌كاري شرطي از مدل خان و واتس (2009) و براي اندازه‌گيري محافظه‌كاري غيرشرطي از معيار گيولي و هاين (2000) و همچنين، براي اندازه‌گيري اطمينان بيش از حد مديريتي از دو معيار مبتني بر پژوهش احمد و دويلمن (2013) استفاده شده است. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از روش حداقل مربعات وزني و شيوه داده‌هاي تركيبي استفاده گرديد. نتايج حاصل از برآورد مدل‌هاي پژوهش گوياي آن است كه اثر اطمينان بيش از حد مديريتي بر محافظه‌كاري شرطي و غيرشرطي منفي و معني‌دار است، به عبارتي، وجود ويژگي اطمينان بيش از حد در مديران ارشد، سبب كاهش محافظه‌كاري در فرآيند گزارشگري مالي مي‌شود.

The purpose of this study is investigating the effect of managerial overconfidence on conditional and unconditional conservatism. To attain the mentioned purpose, two hypotheses were developed and a sample of 77 firms was selected by systematic elimination method from the companies listed in Tehran stock exchange during the years of 2002 to 2011. In order to measure conditional conservatism, khan and Watts (2009) model and to measure unconditional conservatism, measure of Givoly and Hayn (2000) and to measure managerial overconfidence, two measures of research of Ahmed and Duellman (2013) were used. Also, to estimate research hypotheses, weighted least squares and panel methods were used. Results of estimating research models indicated that the effects of managerial overconfidence on conditional and unconditional conservatism are negative and significant. In other words, existence of overconfidence in top managers results in decreasing of financial reporting conservatism.