بررسي ساختار ژنتيك جمعيت ماهي كپور معمولي Cyprinus carpio Linnaeus 1758در تالاب انزلي و مصب گرگانرود به روش مولكولي ميكروستلايت

Population genetic structure of Common Carp (Cyprinus carpio Linnaeus 1758) in Anzali Wetland and Gorganrud estuary using microsatellite markers

ماهي كپور معمولي، Cyprinus carpio متعلق به خانواده Cyprinidae، بزرگ‌ترين خانواده ماهيان استخواني حقيقي آب شيرين و يكي از گونه‌هاي مهم اقتصادي در درياي خزر است. در دهه‌هاي اخير جهت بازسازي ذخاير كپور معمولي از طريق تكثير مصنوعي اقدام شده كه مي‌تواند منجر به تغيير در تنوع ژنتيكي شود. از اين رو ساختار ژنتيك جمعيت آن در تالاب انزلي و مصب گرگانرود با استفاده از ميكروستلايت ها مورد بررسي قرارگرفت. در مجموع ?? نمونه ماهي بالغ از دو منطقه جمع آوري شد و از هفت جفت پرايمر ميكروستلايت، بر روي DNA ژنومي ماهي كپور استفاده گرديد كه پنج جفت از پرايمرها چند شكل (پلي مورف) نشان دادند. ميانگين اللي آن‌ها در لوكوس ها ?/? (دامنه Na ، 7 تا 12 الل در جايگاه‌ها) بود. هر دو منطقه نمونه برداري الل هاي اختصاصي در تمامي لوكوس ها نشان دادند. ميانگين هتروزيگوسيتي قابل انتظار و هتروزيگوسيتي مشاهده شده به ترتيب 849/0 و 81/0 محاسبه شد. در بررسي تعادل هاردي وينبرگ (H-W) به جز يك جايگاه در نمونه‌هاي انزلي (Syp4)، ساير جايگاه‌ها خارج از تعادل هاردي- وينبرگ بودند (01/0 > P). بر اساس تست AMOVA ميزان Fst و Rst بين دو منطقه معني دار بود (01/0 > P). اين بررسي، وجود حداقل دو جمعيت متمايز ژنتيكي ماهي كپور در تالاب انزلي و مصب گرگانرود را نشان مي‌دهد.

The Common Carp Cyprinus carpio belongs to the Cyprinidae, the largest freshwater teleost family and is an important economic species in the Caspian Sea. In recent decades the restocking of Common Carp stocks has been conducted through artificial propagation that can change the genetic variability. Genetic diversity and population structure of Common Carp investigated in Anzali wetland and Gorganrud estuary. Total of 60 specimens of adult Common Carp were sampled from two seasons. Seven pairs of microsatellites were tested to determine at disomic loci amplified from fin tissue samples. In this study, only five primer pairs were used successfully. The average of alleles per locus was 9.5 (range 7 to 12 alleles per locus in regions). All sampled regions contained private alleles. Average observed and expected heterozygosity were 0. 81 and 0.849 respectively. In all cases, significant deviations from Hardy-Weinberg (HW) equilibrium were observed (P < 0.01) except in one locus (Syp4) where was HW equilibrium in Anzali wetland samples. Basis on AMOVA for both Fst and Rst values among them indicated a significant difference between the populations (P < 0.01). The genetic distance between populations which indicates that the genetic difference among the studied populations is pronounced. These results support the existence of at least two genetic distinct populations in Anzali Wetland and Gorganrud estuary.