خال كوبي و برساخت هويت فردي بازتابنده

Tattooing and Constructing Reflexive Individual Identity

خال‏كوبي به‌مثابه بخشي از مديريت و طراحي بدن در كنار كاركردهاي زيست‌شناختي داراي كاركردهاي اجتماعي و معنايي است و همين مسيله خال‏كوبي را از يك نمايش كودكانه يا نابه‌هنجار به مسيله اي بنيادين در بيان خودِ بازتابنده و هويت نوين درآورده است كه افراد به تناظر آن به بيان روايتي خاص از هويت فردي، ذهنيت و جنسيت خود مي پردازند. سوال محوري پژوهش حاضر اين است كه افراد چگونه اشكال طراحي‌شده و متون نگارش‌شده بر بدن خود را بازسازي معنايي مي‌كنند. نتايج حاصل از مصاحبه عميق با 32 نفر از افرادي كه بر بدن خود خال‏كوبي كرده اند، نشان از تغيير بنيادين در رويكرد افراد به خال‏كوبي دارد. از منظر افراد درگير در اين موضوع، خال كوبي به‌مثابه خواست متافيزيكي، عضويت نمادين گروهي، روايت فردي، تداوم هنجارهاي اجتماعي جنسيتي، ضد معيارمندي و فردگرايي تجربه و تفسير شده است.

Tattooing, as a way for body management and designation, reproduces a social function and meaning beyond its biological performances. Thus, its meaning has been transformed from an anomalous behavior to a fundamental element in self- reflexivity and self- identity upon which the one constitutes and narrates his / her personal narrative of life, individual identity, subjective transformation and sexuality. The main question of this paper targets the ways people reconstruct and reinterpret their bodies through tattooing. The findings, based on interviewing with 32 tattooed informants, demonstrated fundamental changes in their world view and subjective orientation. According to their perception, tattooing is interpreted as a metaphysical quest, symbolic membership in a group, individual narrative, continuing gendered social norms, anti-standardization, and individualization.