درآمدهاي نابرابر و سلامتي

از آنجايي كه در تمام كشورهاي جهان درجاتي از نابرابري وجود دارد، اختلاف بسياري بين درآمد ثروتمندان و فقيران در هر دو گروه كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه يافت مي شود. امروزه مشاهده شده كه با افزايش نابرابري در كشورهاي جهان سوم، قدرت خريد مردم كاهش مي يابد و خانوارها درصد كمتري از بودجه خود را به سلامتي اختصاص مي دهند. اين مقاله به بررسي ارتباط نابرابري درآمد و سلامتي در منتخبي از كشورهاي عضو سازمان كنفرانس اسلامي مي پردازد. بدين منظور از روش داده هاي تابلويي و اثر تصادفي و ثابت براي تخمين الگوي مورد بررسي براي دوره زماني 1980-2005 استفاده مي‌گردد. در اين الگو اميد به زندگي و مرگ و مير كودكان به عنوان شاخص سلامتي و ضريب جيني، ملاك نابرابري درآمدي مي باشد. نتايج به دست آمده از برآورد الگو بيانگر آن است كه سطوح بالاي نابرابري درآمد، باعث افزايش مرگ و مير كودكان و كاهش اميد به زندگي مي گردد. هم چنين،براساس فرضيه درآمد مطلق،اميد به زندگي با افزايش درآمدها، با نرخ كاهنده اي افزايش مي يابد.

For as much as in all countries, there is some degree of inequality, many differences between rich and poor income groups can be found in both developed countries and developing. Nowadays increasing inequality in the third world countries reduces the purchasing power of people, and households, the smaller percentage of their budgets devoted to health. This article examines the relationship of income inequality and health in selection OIC member countries. Therefore the panel data, random and fixed effects models are used to estimate model reviewed for the period of 1980-2005. In this model, life expectancy and child mortality are as health indicators and Gini coefficient is the criterion of inequality income. The results of the estimation model show that high levels of income inequality, increased child mortality and life expectancy is reduced. Also, according to absolute income hypothesis, life expectancy increases at a decreasing rate with income.