مزاج؛ گذشته، حال، آينده

Mizaj; past, present and future

مزاج به عنوان يك فاكتور فردي از اهميت بالايي در طب سنتي برخوردار بوده و استفاده از آن در تشخيص و درمان بيماري‌ها، همچنين تعيين سبك زندگي فرد بسيار مرسوم است. از آنجايي كه پزشكي به سوي يك درمان براي هر فرد پيش مي‌رود بنابراين در آينده ريشه تفاوت‌هاي فردي جايگاه بسيار مهمي خواهد داشت. در طب سنتي مزاج به عنوان تنها عامل تفاوت‌هاي فردي مي‌باشد لذا اين اصل علمي در آينده اي نه چندان دور بسيار مورد توجه قرار خواهد گرفت. تحقيقات اخير نيز نشان دهنده جايگاه تاثير گذار مزاج در فيزيولوژي بدن مي‌باشد. رابطه مزاج با عملكرد سيستم اتونوم و سيستم ايمني، گروه هاي خوني و بيماري‌هاي گوناگون مثال‌هاي بارزي در تاييد اين ادعا مي‌باشد. با توجه به اين امر، مطالعه حاضر با هدف ارايه شمايي از تاريخچه علم مزاج، وضعيت كنوني و آينده آن تلاش دارد تا تصويري صحيح از روند پويايي كه مزاج از گذشته تا آينده خواهد داشت را ترسيم نمايد.

Temperament (Mizaj), as an individual factor, has great importance in traditional medicine and its use in diagnosis and treatment of diseases, as well as the individual lifestyle is very common. Since medicine moves toward Personalized Medicine, the root of individual differences will find its position in different aspects of medicine in early future. In traditional medicine, temperament is defined as the only cause of individual differences and this scientific principle in the near future will be highly regarded. Recent studies also indicate the important role of temperament in body functions. Association of temperament with autonomic and immune systems, blood groups and various diseases also confirms this role. The present study provides a scheme of the history of temperament science, current status and its future, and tries to map a correct portray of temperament trend from the past to the future.