معماي مشروعيت استفاده از سلاحهاي حاوي اورانيوم ضعيفشده در حقوق بينالملل

The Dilemma of the legitimacy of Weakened Uranium-Contained Weapons in International law

سلاحهاي داراي اورانيوم ضعيفشده در طي دو دهه اخير، در بعضي از مخاصمات بينالمللي مورد استفاده قرار گرفته است؛ اما اين سلاح جديد داراي خصوصياتي است كه بحث مشروعيت استفاده از آن را در حقوق بينالملل و بهخصوص حقوق بشردوستانه بينالمللي بهطور جدي مطرح ميكند. آيا اين سلاح در زمره سلاحهاي متعارف يا كشتارجمعي است و آيا آثار استفاده از آن محدود به زمان و مكان استفاده است يا آثار زيانبار بعدي هم دارد. درنهايت آيا اصول منع ايراد صدمات زايد و آلام غيرضروري، اصل تمايز، احتياط و حفظ محيطزيست كه از اصول شناختهشده حقوق بشردوستانه بينالمللي است، هنگام استفاده از اين سلاح رعايت ميشود؟ با بررسي اين مسايل مشخص ميشود كه به دليل نهايي نشدن پژوهشهاي علمي، هنوز نميتوان به نتيجه كاملاً مشخصي در خصوص ميزان آسيبزا بودن اين سلاح بر انسان رسيد همچنين رويه و استدلال حقوقي واحدي نيز در اين زمينه در سطح بينالمللي وجود ندارد و نظرات مراجع تخصصي بينالمللي تا حدود زيادي گوناگون و متفاوت است.

Weakened uranium-contained weapons have been used in some international conflicts. However, the specific characteristics of such weapons have made the legitimate use of them a controversial issue in international and in particular in the Humanitarian law. Whether these are considered the WMDs or conventional weapons; if the effects of their use concerns particular time and space or have later harmful consequences; and finally if the principles of the environmental effects, differentiation and caution during their use is considered in the related laws, are among issues involved in the debate. The present paper argues that the fact that scientific researchers have not reached a final result, it is not possible to conclude definitely about their harmfulness for humans. The lack of a coherent package of related laws and the diversity of the concerned institutions has added to such uncertainty.