مشكلات ناشي از درصد نشانه خميري كم هسته سدهاي خاكي بررسي موردي: سد دوستي استان خراسان رضوي

Examination of Cracking Potential in the Low-Plasticity Clay Core of an Earth Dam

در احداث هسته سدهاي خاكي، به خاكي با خاصيت خميري نسبتاً زياد و ضريب نفوذپذيري كم نيازاست كه اين خاك معمولاً از منابع قرضه نزديك سد تامين مي‌شود. ولي در بعضي مناطق خاك رس با چنين خصوصياتي براي ايجاد هسته در دسترس نيست. هسته سد خاكي دوستي واقع دراستان خراسان رضوي از مصالح رسي سيلتي با خاصيت خميري اندك است و از اين قاعده مستثنا نيست. در اين مقاله ابتدا نحوه بررسي پتانسيل ترك خوردگي سدهاي خاكي با هسته داراي پلاستيسيته كم با تكيه بر اصول مكانيك خاك حالت بحراني بيان مي‌شود و سپس پايداري داخلي سد دوستي با استفاده از اين روش بررسي شده است و مناطقي كه مستعد ترك‌خورگي هستند بر مبناي معيار‌هاي مربوط شناسايي شده‌اند. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهند كه بر اساس اين روش، دو ناحيه در بالاي هسته سد پتانسيل ترك‌خوردگي‌اند

In the construction of earth dams, it is preferable to use soil with relatively high plasticity index and low permeability, if such soil can be provided from resources near the dam. But in some regions, the existing clayey soil does not have appropriate plasticity (i.e. silty-clay) for the construction of the core, and using such soil can endanger the internal instability of the dam. The core of Doosti earth dam located in Khorasan Razavi province was constructed from silty-clay materials. In the present paper, a method for evaluation of the potential for cracking in low-plasticity clay cores of earth dams is first introuduced. This method is then used to examine the potential for cracking in the Doosti dam in northeast of Iran. Results indicate that according to the mentioned criterion, two regions in the upper section of the core are capable to cracking.