مطالعات رسوب شناسي رودخانه هاي مطرآباد و صلح آباد، حوضه آبريز نوبهار، ايران مركزي

Sedimentological study of Motr-Abad and Solh-Abad rivers, No-Bahar watershed, Central Iran

حوضه آبريز نوبهار در جنوب استان خراسان رضوي واقع است. از نظر ساختار زمين شناسي، منطقه مورد مطالعه بخشي از پهنه ايران مركزي محسوب مي گردد. واحدهاي سنگي منطقه از نظر سني متعلق به اواخر دوران مزوزوييك و سنوزوييك مي باشند. حوضه آبريز نوبهار داراي چندين كانال بوده، كه از اين ميان، فقط دو كانال اصلي، مطرآباد و صلح آباد مورد مطالعه قرار گرفته اند. رودخانه هاي مذكور به طور عمده از نوع بريده بريده اند، كه نشانگر شيب زياد، قدرت بالاي جريان و سيلابهاي كوتاه مدت مي باشد. در مجموع، دو مجموعه رخساره رسوبي، شامل چهار رخساره گراولي (Gcm، Gci، Gmm و Gmg)، دو رخساره ماسه اي (Sp و Sh) و سه عنصر ساختاري (SB، SG و LA) شناسايي شده اند. بر اساس رخساره هاي رسوبي و عناصر ساختاري شناسايي شده سه مدل رسوبي، شامل رودخانه بريده بريده گراولي با رسوبات جريانهاي ثقلي، رودخانه مآندري با بار گراولي و رودخانه مآندري با بار ماسه اي پيشنهاد شده است.

No-Bahar watershed is located, south of Khorasan Razavi Province. Geologically, the study area is a part of Central Iran zone. The rock units are Late Mesozoic and Cenozoic in age in this watershed. No-Babhar watershed includes several channels, which among them, only two main channels, Motr-Abad and Solh-Abad, have been studied. These rivers are mostly, braided channel in style, with high gradient and power flow, and short time flash flooding. Totally, two sedimentary facies associated, includes four gravely facies (Gmg, Gmm, Gci, Gcm), two sandy facies (Sh, Sp) and three structural elements (SG, LA, SB) have been identified. Based on recognized sedimentary facies and structural elements, three sedimentary models which consist, Gravel Braided with Sediment Gravity Flows, Gravel Bed Meandering River and Sandy Meandering River are suggested.