مناسبات اماميه و زيديه (از آغاز غيبت صغري تا افول آل بويه)

المناسبات المشتركه بين الاماميه و الزيديه من اول الغيبه و حتي اضمحلال البويهيين

زيديه و اماميه از ديرينه‌ترين گروه هاي اسلامي-اند. آگاهي از روابط اين دو نحله اثرگذار، براي شناخت بهتر تاريخ فكريِ تشيع ره گشاست. در اين نوشتار سعي شده است، تعامل اجتماعي، سياسي و فرهنگي و نيز تقابل اين دو گروه در دوره غيبت صغرا تا افول آل بويه (دوره اقتدار تشيع در جهان اسلام) بررسي شود. واكاويِ گزارش هاي تاريخي نشان گر اين است كه در اين دوره، همكاري زيديان و اماميان در عرصه‌هاي گوناگون، روند رو به رشدي داشته است؛ البته به دليل اختلاف در برخي از مباني فكري، هم چنان تمايزگذاريِ فرقه‌اي خويش را در قالب مناظره هاي علمي و ردّيه نگاري دنبال كرده‌اند.

Imamia and Zaidiyya are the oldest groups in the world of Islam. Knowledge of the relationship between the two major factions contributes to a better understanding of intellectual history of Shia. In this article we try to review social, political and cultural relationship as well as interactions between the two groups during the period of the lesser occultation to the decline of the Buyids (Ale Buyah), the age of the authority of the Shia in the world of Islam. Analyzing historical records, we conclude that in this period, cooperation between Zaidis and Imamis in various fields had a growing trend, but due to some differences in belief, they have maintained their ethnic distinction in scientific debate and writing books of rejection.