اري روبين و نظريه امامت موروثي شيعه (در بوته سنجش)

اري روبين و نظريه الامامه الموروثه عند الشيعه في بودقه التقييم

اري روبين در پژوهش خود با روش تاريخي ـ توصيفي، اعتقاد به امامت موروثي را به شيعه نسبت داده است. وي در مستندسازي نظريه امامت موروثي، به احاديث اخوت، پسر نداشتن حضرت محمد? و خويشاوندي علي? با ايشان، استناد جسته است. آنچه در ايراد بر ادعاي روبين مي توان مطرح كرد اين است كه، ايشان در بررسي يكي از اصلي ترين مولفه عقيدتي شيعه، بدون بررسي آيات مربوط به وراثت و تحليل جامع از روايات مربوط به آن، صرفاً با استناد به رويدادي تاريخي و بعضي از روايات مربوط به خلقت نوري كه مربوط به فضايل اهل بيت? است، اعتقاد به امامت وراثتي را به شيعه نسبت داده است؛ علاوه بر اين، به نظر مي رسد داشتن پيش فرض مذهبي و نگاه عرفي به مسيله امامت، موجب شده است تا چنين اعتقادي را به شيعه نسبت دهد. در بررسي و نقد اين نظريه با استناد به بعضي از آيات مرتبط و روايات وارده در كتب روايي معتبر، ضمن ردّ انتساب مذكور، نظريه صواب در ادله شيعه بر امامت ايمه? بيان شده است.

With a historical-descriptive method in his study, Uri Rubin attributed a hereditary Imamah to Shi’ism. For documenting the theory of hereditary Imamah, he resorts to the hadiths (narrations) of brotherhood between the Prophet and Imam ‘Ali (p.b.u.t.), not having a son by the Prophet (p.b.u.h.), and the family tie between Imam ‘Ali and the Prophet (p.b.u.t.). What can be remarked as a criticism to Rubin’s claim is that, without examining the Qur’anic verses related to inheritance and a comprehensive analysis of the narrations about it, he attributed the belief in hereditary Imamah to the Shi’a just on the basis of a historical event and some narrations related to the light creation that is related to the superiorities of the Ahl ul-Bayt (p.b.u.t.). Furthermore, it seems that religious presupposition and the secular sight to the issue of Imamah caused him to attribute such a belief to Shi’ism. In the criticism of this theory, by resorting to some related Qur’nic verses and narrations written in authentic books, in addition to rejecting the above mentioned attribution, the correct view in the Shi’i arguments for the Imamah of the Imams is stated.