بررسي اثربخشي رويكرد يكپارچگي حسي در درمان اختلال آپراكسي ساختاري كودكان اوتيسم بالاي چهار سال شهر شيراز: يك مطالعه مقدماتي

Efficacy of sensory integration approach in treating constructional apraxia of children with autism over four years of age: A pilot study

چكيده مقدمه: آپراكسي يكي از اختلالات مطرح در كودكان اوتيسم است كه همبستگي زيادي با آسيب‌هاي رفتاري و ارتباطي- اجتماعي اين كودكان دارد. از ميان انواع مختلف آپراكسي يكي از شايع‌ترين آن‌ها آپراكسي ساختاري است. از آنجايي كه رويكرد يكپارچگي حسي به عنوان يكي از درمان‌هاي مرسوم براي اين كودكان است لذا با توجه به مناقشه‌هاي موجود در خصوص كارآيي اين رويكرد مطالعه‌ي حاضر به هدف بررسي اثربخشي رويكرد يكپارچگي حسي در درمان آپراكسي ساختاري كودكان اوتيسم طراحي گرديد. مواد و روش?ها: اين مطالعه از نوع شبه تجربي مي باشد و در يكي از مدارس اوتيسم شهر شيراز در تابستان 1391 انجام شد. نمونه‌گيري به شيوه‌ي آسان از ميان كودكان اتيسمي كه خانواده هايشان مايل به همكاري بودند انجام شد. از ميان 21 كودك واجد شرايط 11 نفر بطور تصادفي به گروه كنترل و 10 نفر به گروه مداخله اختصاص يافتند. كودكان گروه مداخله به مدت 20 جلسه تحت درمان با رويكرد يكپارچگي حسي قرار گرفتند و كودكان گروه كنترل هيچ گونه درماني دريافت نكردند. براي اندازه‌گيري متغير آپراكسي ساختاري كودكان از آزمون محقق ساخته Block test استفاده شد. آزمون ANCOVA براي ارزيابي نتايج استفاده شد. يافته‌ها: نتايج آماري تفاوت معني‏داري را در بهبود آپراكسي ساختاري بين دو گروه كنترل و مداخله نشان نداد (2005/0 =F ، 175/0 = P). بحث: از آنجايي كه استفاده از رويكرد يكپارچگي حسي از اقبال زيادي در ميان كاردرمانگران برخوردار است لذا با توجه به يافته‌ي اين مطالعه توصيه مي‌گردد چنانچه هدف درماني براي كودك اتيسمي كاهش اختلال آپراكسي ساختاري كودك است علاوه بر استفاده از رويكرد يكپارچگي حسي از ساير رويكردهاي درماني نيز در خلال درمان استفاده شود تا از اين طريق بتوان شانس اثر بخشي فرآيند درمان را بالا برد. كليدواژه‌ها: اتيسم، رويكرد يكپارچگي حسي، آپراكسي ساختاري

Abstract Introduction: Apraxia, a prevalent disorder in children with autism spectrum disorders (ASD), is highly correlated with other behavioral and communicational – social problems seen in this population. Constructional apraxia is more common than the other types of the disorder among children with ASD. One of the conventional treatments for ASD children is the sensory integration approach (SI) that has aroused some controversy concerning its efficacy. Therefore, the present study was designed to examine the efficacy of this approach in treating the constructional apraxia of ASD children. Materials and methods: This was a quasi-experimental study conducted at one of the specialist autism schools of Shiraz, Iran in the summer of 2012. Of all children whose parents were willing to participate in the study, 21ones recruited through convenience sampling. The participants were randomly assigned to a control (n=11) or an intervention group (n=10). The intervention group was provided with the SI treatment approach for twenty sessions and the control group did not receive any intervention. A researcher-made test - the Block Test- was used to test childhood constructional apraxia. The ANCOVA test was used for statistical analysis of the obtained data. Results: Statistical results showed no significant differences between the two groups with regard to improving the constructional apraxia (F= 0.2005, p=0.175). Conclusion: Although applying the SI approach is common among occupational therapists, it does not yield satisfactory results for the above-mentioned problem, according to the results of this study. Therefore, if therapy is aimed at treating constructional apraxia in children with ASD, simultaneous utilization of other reference frames beside the SI may result in better outcomes Key Words: autism, sensory integration, constructional apraxia