شخصيت و شخصيت پردازي در حديقه سنايي

Character and Characterization in Sanaii’s Hadiqa

قدمت روايت با انسان برابري مي كند. از همان آغاز بررسي موضوعات ادبي، نشانه هايي از توجه به روايت ديده مي شود. در بوطيقاي ارسطو، عناصر بعضي از انواع روايي مثل تراژدي و حماسه مورد توجه قرار گرفته اند. در داخل يك كلّيت روايي، عناصر مختلف چون طرح، شخصيّت، زمان، مكان، زاويه ديد و... در راستاي همديگر، همچون يك كلّيت منسجم عمل مي كنند و در نهايت باعث خلق ساختار روايي آن متن مي شوند. سنايي براي ملموس ساختن و تبيين هر چه بهتر مفاهيم تعليمي مورد نظر خود در حديقه از حكايت هاي زيادي استفاده كرده است. اين بخش روايي حديقه داراي ساختاري متمايز از كليت كتاب مي باشد و در آن از عناصر روايي- ساختاري مختلف در كنار يكديگر بهره برده مي شود. در اين تحقيق با ديدي ساختاري به زواياي مختلف مبحث شخصيّت و شخصيّت پردازي حكايت هاي حديقه سنايي كه يكي از كتاب هاي باارزش ادبيات عرفاني مي باشد، پرداخته شده است.

Appearance of narration is simultaneous with human birth. The signs of attention to narration can be seen from the beginning of literary studies. In Aristotle works, some of the elements of narrative genre were recognized. Inside a narrative text, various elements such as plot, character, tense, place, point of view etc work together and finally create narrative structure. Thus, narrative part of Hadiqa has a structure composed of these elements. In this article, various angles of character and characterization are studied inside Sanaii’s Hadiqa, which is a precious work of mystical literature.