بررسي شرايط لوله‌گذاري تراشه بدون شل كننده عضلاني با پروپوفول، مپريدين و دوزهاي پايين رمي‌فنتانيل

Assesment of tracheal intubating conditions using propofol , meperidine and low doses of remifentanil

سابقه و هدف: استفاده از دوزهای بالای رمی‌فنتانيل و پروپوفول به طور معمول شرايط مطلوبی را جهت لوله‌گذاری تراشه فراهم می‌سازد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شرايط لوله‌گذاری تراشه با مپريدين، پروپوفول و دوزهای پايين رمی‌فنتانيل (5/1-1 ميكروگرم بر كيلوگرم) صورت گرفت. مواد و روش‌ها: پس از تزريق پيش داروی مپريدين و ميدازولام، 60 بيمار تحت عمل جراحی ارتوپدی به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسيم شدند. به بيماران گروه اول رمی‌فنتانيل با دوز 1 ميكروگرم بر كيلوگرم و به بيماران گروه دوم رمی‌فنتانيل با دوز 5/1 ميكروگرم بر كيلوگرم تزريق و لوله‌گذاری تراشه 90 ثانيه پس از القای بيهوشی با پروپوفول انجام شد. سپس شرايط لوله‌گذاری با توجه به وضعيت لارنگوسكوپی، طناب‌های صوتی، شلی فك و سرفه به حالت‌های عالی، خوب و بد تقسيم گرديد. يافته‌ها: شرايط لوله‌گذاری در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت (560/0 = P). فشار خون متوسط و ضربان قلب نسبت به مقادير پايه در دو گروه تفاوت معنی‌داری را نشان داد (001/0 = P)، اما موردی از افت فشار خون و كاهش ضربان قلب كه نياز به مداخله درمانی داشته باشد گزارش نشد. استنتاج: استفاده از مپريدين با دوزهای پايين رمی‌فنتانيل (5/1-1 ميكروگرم بر كيلوگرم) و پروپوفول شرايط عالی و خوبی را جهت لوله‌گذاری تراشه در بيماران سالم فراهم می‌سازد.

Background and purpose: Administration of high dose of remifentanil and propofol provides adequate coditions for tracheal intubation without musclerelaxants. Intubating conditions with meperidine, propofol and low doses of remifentanilcompared in this study. Materials and methods: After premedication withmidazolam 0.03 mg/kg and meperidine1mg/kg, 60 patients under orthopedic surgeryrandomized equally to one of two study groups, each receiving the following: remifentanil 1 (Group I) or 1.5 µg/kg (Group II). remifentanilwas injected, anesthesia was induced withpropofol 2mg/kg. Ninety seconds after the administration of propofol, laryngoscopy and intubation were attemped. Intubation conditions were assessed as excellent,good or poor to ease of laryngoscopy, vocal cord position, coughing and jaw relaxation. Results: There were no significant differences in the assessments of intubating conditions between the two groups(P=0.56). Compared with the baseline levels, the decrease in mean arterial pressure and heart rate were significant in two groups after anesthetic induction and endotracheal intubation(P<0.001). No patient needed treatment for hypotention or bradycardia. Conclusion: Our results show that meperidine , low doses of remifentanyl(1-1.5µg/kg) and propofol provided excellent or good conditions for tracheal intubation in healthy patients.