بررسي و تبيين عوامل موثر در شيوع قحطي سال‌هاي 1320 تا 1324 ش و اقدامات دولت در كاهش آثار مخرب آن

A Study on Famine Prevalence Reasons in Iran in the Years 1941 to 1945 and the Governmentʹʹs Efforts to Reduce its Destroying Impacts

چكيده كشيده شدن دامنه جنگ‌جهاني‌دوم به ايران و ورود قواي متفقين در سحرگاه سوم شهريور1320به كشور، پيامدهاي اقتصادي، سياسي و اجتماعي فراواني براي مردم ايران در برداشت. مشكلاتي مانند ناامني، قحطي، شيوع بيماري هاي مختلف از نتايج بارز اشغال ايران بودند در اين وضعيت، قحطي به عنوان مهم‌ترين عامل چنان گسترش يافت كه مردم حتي قادر به تهيه قوت لايموت نيز نبودند و بسياري از مردم در اثر گرسنگي جان خود را از دست مي‌دادند. مهم‌ترين علل بروز قحطي در سال‌هاي جنگ‌جهاني‌دوم، به صورت مستقيم و غيرمستقيم، به حضور نيروهاي بيگانه بازمي‌گشت. سوال اصلي پژوهش پيش‌رو اين است كه جنگ‌جهاني‌دوم در بروز قحطي ايران چه تاثيري داشت؟ به‌نظر مي‌رسد جنگ‌جهاني‌دوم نه‌تنها زمينه ايجاد قحطي را فراهم كرده بود، بلكه در پاره‌اي از مواقع عوامل اصلي بروز قحطي را تشديد مي‌كرد. حال اين پژوهش مي‌كوشد با استفاده از روش توصيفي‌تحليلي و با استناد به اسناد و روزنامه‌هاي آن زمان، عوامل موثر در بروز و تشديد را دسته‌بندي و بررسي و تبيين كند.

Abstract The extension of World War II and entrance of Allied forces to Iran in September 1941, had many economic, political and social effects on people of Iran. Problems such as insecurity, famine and epidemic diseases were the clear results of the invasion of Iran. Famine as the major factor in that condition was so expanded that people were not even able to afford aliment so many people died of starvation. The main causes of famine during World War II, directly and indirectly, were related to the presence of foreign troops. This descriptive-analytic study attempts using and citing documents and newspapers of that time to categorize, explain and review the effective factors. The main research question is: what have been the effects of World War II on Iranʹs famine and what did the government do to reduce its impacts?