بررسي سبك وشيوه نثر"انجمن دانش"

A study on the prose style of the book "Anjoman-e-Danesh"

«انجمن دانش» ، كتابي است حاوي حكايتهاي تعليمي،اخلاقي واجتماعي، كه احمد وقار شيرازي آن را به شيوه نثر آميخته به نظم نوشته است. در اين مقاله علاوه بر معرفي كامل انجمن دانش، ويژگيهاي سبكي آن در سطح زباني ، ادبي و فكري نيز بررسي ميشود، شيوه بيان در انجمن دانش و نحوه ارايه حكايتها و نتايجي كه از آنها حاصل ميشود، نشان ميدهد كه اين كتاب در ميان آثار تقليدي، بعد از منشآت قايم مقام،بيشترين تاثيرپذيري را از گلستان داشته است. مهمترين مختصه زباني كتاب،حذف فعل و وجه وصفي و در حوزه صورخيال عناصر بديعي و بياني از قبيل جناس، سجع، تضاد و تشبيه است. لغات و اصطلاحات عربي دركتاب فراوان است. بكارگيري لغات و تركيبات و ساختار نحوي كهن، با ويژگيهاي زباني و ادبي دوره نويسنده هماهنگ نيست و اين نقص، از جذابيت و انعطاف پذيري اين متن ميكاهد ، هرچندكه پايبندي به اخلاق و زبان پاك و مودبانه وقار در بيان حكايتهاي تعليمي و اخلاقي ،تا حدي اين كاستي را جبران كرده است.

"Anjoman-e-Danesh", is a book containing educational, moral and social anecdotes which is written by Ahmad Waqar Shirazi as a prose mixed with poetry. In this article, in addition to complete introduction of AnjomaneDanesh, stylistic features of its language, literature and thought are also studied. Mode of expression in AnjomaneDanesh and the way of implying anecdotes and their results are indicating the fact that this book among the imitations of Saudi’s Golestan, was hardly influenced by that book after Monshat of Ghaem Magham The most important feature of the book is deletion of the verbs and the principles and expression and novel elements, such as puns, rhyme, simile and contradiction. The book has many Arabic words and phrases. Although the use of old words, compounds and syntaxes are not in complete compliance with the literary and linguistic features of author’s era, narration of moral and educational anecdotes with a consistent and expressive expression will compensate this defect.