همپايي و پيوند قرايت و عمل به قرآن از ديدگاه فريقين

Coordination and bonds of reading and practicing to Holy Qur’an from Fariqain’s view

«عمل به قرآن» يكي از مسايل مورد توجه در قرآن و روايات است كه در جانب ديگر آن، دو مقوله قرايت و تدبر همراه با استماع، ترتيل و تلاوت قرار دارد. موضوعي كه همواره مورد بررسي دانشمندان اين حوزه بوده، اين است كه چگونه مي توان بين عمل به قرآن با دو مقوله قرايت و تدبر پيوند برقرار كرد. در اين مقاله، مفهوم «عمل به قرآن» و ارتباط سامان يافته آن با دو مقوله قرايت و تدبر با تكيه بر استنادات قرآني و روايي از ديدگاه فريقين بررسي شده و در نهايت «شاكله» انسان به عنوان ركن اصلي و خاستگاه عمل به قرآن معرفي شده است. عمل به قرآن زماني به طور قطع محقق مي شود كه قرآن در قلب انسان رسوخ كرده و شاكله وجودي او را قرآن بنيان شكل دهد. از اين منظر قرايت قرآن مهم ترين مرحله انعقاد عمل محسوب مي شود كه در بطن و متن عمل به قرآن قرار دارد. انسان در هنگام قرايت با متذكر ساختن خود و القاي تعاليم قرآن به قلب، در حين قرايت به قرآن عمل مي كند و بعد از اتمام قرايت و وقت عمل، به جاي اينكه مفاهيم كلي قرآني را محور عمل قرار دهد، نص آيات قرآن را با قرايت نزد خود حاضر يافته، بدون واسطه به كلام الله عمل مي كند.

“practicing to Qur’an” is one of considerable issues in Holy Qur’an and Hadith that in other side of that is two issues of reading Qur’an and listening with reflectioning, Tartil and intoning to Qur’an. The point that allways was in centrer of interest of scolars of this field is how to make a link between two issues of reading and reflection? In this article the concept of “practicing Qur’an” was examine by its connection with two issues of reading (Qara’t) and reflection on the basis of Qur’an and Hadith from Fariqain’s viewpoint. As a final point the configuration of human introduce as a main base and origin of practicing to Qur’an. When Practicing to Qur’an would become substantiate that Qur’an seep into the souls of human then his/her existential configuration firmed with Qur’an. From this poin reading Qur’an is the most important fact for practcing the Holy Book. So therefore after reading Qur’an and in the time of practicing instead of performing the Qur’an’s concepts, s/he already have the concepts in his/her heart and woud directly practice the words of God.