قوم باستان‌شناسي كوچ‌نشيني و ايل‌راه‌هاي غرب زاگرس مركزي

Ethnoarchaeology of Nomadism and Tribe Ways in the West of Central Zagros

نگارندگان در اين مقاله با تكيه بر پژوهش‌هاي باستان‌شناسي و انسان‌شناسي از دوران نوسنگي تا اسلامي، و عواملي كه در شدت و ضعف آن تاثير داشتند، به بررسي پيشينه اهلي كردن حيوانات، چگونگي شكل‌گيري جوامع كوچ‌نشيني و سابقه آن در زاگرس مركزي پرداخته‌اند. همچنين، ايل‌هاي كوچ‌روي زاگرس غربي به‌ويژه ايل‌هاي شهرستان اسلام‌آباد، شيروان چرداول، ايوان و ديگر ايل‌هاي ساكن نواحي جنوبي‌تر استان ايلام را كه در فصول كوچ در گرمسير در كنار ايل‌هاي اين مناطق به‌سر مي‌برند، معرفي كرده‌اند. در طول هزاران سال، اين ارتباط‌ها و هم‌زيستي‌هاي مسالمت‌آميز باعت شكل‌گيري تبادلات فرهنگي در منطقه زاگرس مركزي شده است. علاوه‌بر آنچه بيان شد، ايل‌راه‌ها و مسير كوچ و معماري خانه‌هاي هركدام از اين ايل‌ها را نيز مطالعه كرده‌اند.

This study examines the history of animal domestication, nomadic tribes’ development, and factors influencing them in Central Zagros according to the archaeological and anthropological studies of Neolithic to Islamic eras. Besides, the migrational tribes of western Zagros, specially the tribes of Kermanshah, Eslam - Abad, Shirvan-Chardavol, Aivan, and other tribes of the southern parts of Ilam province, which reside there in hot seasons, are introduced. Through thousands of years, these connections and peaceful coexistence coexistence have led to cultural exchange in the Central Zagros region. Tribe ways, migration roads, and architecture of their homes are also investigated.