الگوي توسعه فرهنگي بر پايه روزنامه نگاري گفت وگو

The Pattern for Cultural Development on the Basis of Dialogue Journalism

پژوهش حاضر به منظور بررسي چيستي روزنامه نگاري گفت وگو به عنوان گونه اي مهم و در عين حال مغفول مانده در كشور انجام گرفته است. مباني نظري اين تحقيق بر پايه بسط مفهوم «حوزه توسعه مجاورِ»(Zone of Proximal Development (ZPD)) ويگوتسكي و تلفيق آن با منطق گفت وگويي باختين، نظريه هاي كنش ارتباطي و حوزه عمومي هابرماس، جامعه شبكه اي كاستلز و ارتباطات مشاركتي سرواس تنظيم شده است. بر اساس بنيان هاي نظري مذكور، اين تحقيق «الگوي توسعه فرهنگي بر پايه روزنامه نگاري گفت وگو» را طراحي كرده كه در آن حوزه توسعه مجاورِ رسانه اي، زماني كه بر گفت وگوي باختيني- هابرماسي مبتني است، از طريق مكانيزم روزنامه نگاري گفت وگو، زمينه تقويت و تداوم ارتباطات دوسويه، تعاملي و مشاركتي را فراهم مي كند كه اين نوع ارتباط دستيابي به توسعه فرهنگي را هموار مي سازد. در اين الگو روزنامه نگاري گفت وگو به آن نوع روزنامه نگاري اطلاق مي شود كه به اعتبار آن طرفين ارتباط به گفت وگوي همگاني، عقلاني، انتقادي، چندآوا و بي پايان در خصوص نظرات يكديگر پرداخته و به فهم مشتركي دست مي يابند.

The purpose of this research is to study the quiddity of Dialogue Journalism as an important but neglected genre in Iran. The research’s theoretical foundations are based on Lev Vygotsky’s concept of the “Zone of Proximal Development” combined with Mikhail Bakhtinʹs “dialogism”, Jurgen Habermasʹs “communicative action” and the “public sphere” theories, Manuel Castellsʹs “Network Society” and Jan Servaesʹs “Participatory Communication”. By focusing on the above mentioned theoretical foundations, this research has designed “the pattern of cultural development on the basis of dialogue journalism”. In this pattern when the media zone of proximal development is based on the “Bakhtin–Habermasian dialogue”, improves and perpetuates bi-directional, interactive and participatory communication by the mechanisms of dialogue Journalism and this kind of communication leads to the cultural development. The dialogue Journalism in the pattern, refers to the kind of journalism in which all poles of communication engage in a public, rational, critical, polyphonic and open-ended dialogue about the opinions of each other in order to achieve a mutual understanding.