متن و قدرت

Text and power

تا كنون در حوزه ي علوم انساني دو دسته نظريه در باب قدرت صورتبندي شده است. دسته اول قدرت را امري سركوبگر و منفي و در ارتباط با دولت در نظر مي گيرند كه ديدگاه مكانيكي و يا حاكميت محور ناميده مي شوند. دسته دوم اما قدرت را امري سازنده و پراكنده و در ارتباط با گفتمان، زبان و متن در نظر مي گيرند. اين نظريه ها در پي آنند كه قدرت چگونه و با چه مكانيزم هايي در متون خود را اعمال مي كند و به برساختن سوژه يا انهدام آن مي پردازد. در اين مقاله تلاش كرده ايم تا نظريه هاي چهار متفكر برجسته معاصر : ارنستو لاكلايو، شانتال موفه، اسلاوي ژيژك و ژوليا كريستوا را در ارتباط با شيوه هاي متني اعمال قدرت خوانش كنيم.

So far in the field of humanities two group of theory about power is articulated. The first group consider to power as the oppressive, and negative and associated with state powert that are called mechanical or rule-based approach. But The second group ,consider to power as the constructive and dissipated in connection with discurse, language and text.These theories seek power, how and by what mechanisms will be applied to the texts and to construct or destroy the subject. In this paper we have attempted toreading the textual practices of power infliction based on theories offour highlight contemporary thinker: Ernesto Laclau, Chantal Mouffe, Slavoj?i?ek and Julia Kristeva.