مقايسه نتايج لقاح آزمايشگاهي در بيماران مبتلا به سندرم تخمدان پلي‌كيستيك تحت درمان با آنالوگ‌هاي هورمون آزادكننده‌ي گنادوتروپين

In vitro fertilization outcome in patients with polycystic ovary syndrome treated with GnRH analogue

زمينه و هدف: با توجه به روش‌های نوين درمان ناباروری، هنوز هيچ اتفاق نظری بر روی انتخاب بهترين روش درمانی برای زنان نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌كيستيك (PCOS) وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر، مقايسه‌ی روش آهسته‌رهش آگونيست هورمون آزادكننده گنادوتروپين‌ها ‏(GnRH) با مقادير كاهش يافته‌ی 2/1 و 3/1 دوز استاندارد در مقابل روش آنتاگونيست در بيماران مبتلا به PCOS می‌باشد.روش بررسی: در مطالعه گذشته‌نگر حاضر 119 بيمار مبتلا به PCOS مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس روش مورد استفاده جهت مهار ترشح گنادوتروپين‌ها از هيپوفيز، بيماران به سه گروه تقسيم شدند: روش‌های آهسته‌رهش آگونيست GnRH با مقادير كاهش يافته 2/1 و 3/1 دوز استاندارد و روش آنتاگونيست GnRH. صفات پايه و صفات مربوط به تحريك در بين اين سه گروه مورد آناليز آماری قرار گرفتند.  يافته‌ها: بيماران تحت روش آنتاگونيست GnRH كاهش معنا‌داری از نظر مدت زمان تحريك تخمدان، تعداد آمپول‌های ‏گنادوتروپين و تعداد اووسيت‌های مرحله متافاز دو نسبت به دو گروه ديگر نشان دادند (به ترتيب 001/0P<، 001/0P< و 045/0P=) در حالی كه اين كاهش برای ميزان حاملگی بيوشيميايی (083/0P=) و تولد زنده (169/0P=) معنادار نبود. احتمال بروز سندرم تحريك بيش از حد تخمدان (OHSS) در بين سه گروه تفاوت معناداری نشان نداد (5%، 9/4% و 8/12%، 308/0P=). نتيجه‌گيری: مطالعات ما پيشنهاد می‌كند كه روش آهسته‌رهش آگونيست GnRH با 3/1 دوز استاندارد، به علت ميزان كم‌تر بروز OHSS در مقايسه با روش آگونيست GnRH با 2/1 دوز استاندارد و هم‌چنين ميزان حاملگی بيش‌تر در مقايسه با روش آگونيست GnRH گزينه مناسبی جهت تيمار زنان نابارور مبتلا به PCOS می‌باشد.

Background: Polycystic ovarian syndrome (PCOS) is the most common endocrinological disorders that affect approximately 5-7% of women in reproductive age. There is not any consensus about the efficient in vitro fertilization (IVF) protocol for patients with PCOS. The aim of the present study was to compare the half and one-third dose depot gonadotropin-releasing hormone (GnRH) agonist protocols versus the GnRH antagonist protocol in PCOS patients.Methods: In the present study, we retrospectively evaluated 119 infertile women with PCOS. The patients entered in the study in accordance with Rotterdam criteria. According to GnRH analogue used for pituitary suppression, patients were divided into three groups: half and one-third dose depot GnRH agonist protocols and GnRH antagonist protocol. In GnRH agonist protocol, half or one-third dose depot Decapeptyl (1.875 mg, 1.25 mg) was injected on 21st day of previous cycle. In GnRH antagonist cycles, cetrotide 0.25 mg were administered daily when the leading follicles reached 14 mm. All basal and controlled ovarian hyperstimulation (COH) characteristics were analyzed. Results: Basal characteristics including: age, FBS, prolactin, hirsutism, length of menstrual cycle were similar between 3 groups. Statically significant decreases in days of stimulation, number of gonadotrophin ampoules and metaphase II (MII) oocytes were found in GnRH antagonist protocol (P<0.001, P<0.001 and P=0.045), while the decrease in biochemical pregnancy (P=0.083) and live birth rate (P=0.169) wasnʹt significant. Number of embryos transferred were similar in the half and one-third dose depot GnRH agonist and GnRH antagonist cycles (P=0.881). The incidence of OHSS werenʹt significantly different between 3 groups (5%, 4.9% and 12.8%, P=0.308). Conclusion: Our study suggest that one-third dose depot GnRH agonist protocol could be a suitable choice for treatment of PCOS because of lower incidence of ovarian hyperstimulation syndrome (OHSS) as compared with half dose depot GnRH agonist and higher pregnancy rate as compared with GnRH antagonist.