فرهنگ و خشونت: تجربه زيسته زنان تهراني

Violence and Culture; Women’s Life Experiences in Tehran

خشونت انسان‌ها عليه يكديگر همواره در طول تاريخ ، با شدت و ضعف‌هاي متفاوت وجود داشته است. برتري قدرت فيزيكي مردان گاه مجوزي بود براي اعمال خشونت برخي از آنها عليه برخي زنان. تحول و تطور خانواده و همچنين جايگاه زنان در جامعه با توجه به تغيير شرايط فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و سياسي از عوامل نوسان اين خشونت بوده‌اند. در مجموع عامل فرهنگي مهمترين عامل بوده و هرجا فرهنگ خشونت را تجويز كرده يا در برابر آن سكوت كرده اعمال خشونت بيشتر مشاهده شده است. برداشت‌هاي نادرست از دين، مرد سالاري، قوانين تبعيض آميز و ... همه و همه در تشديد خشونت موثر بوده اند.از اين نظر زنان تهراني از حوزه خشونت و تجربه آن مستثني نبوده‌اند. برخلاف انتظار، زنان تهراني خشونت را بيش از زنان ديگر استان‌ها تجربه كرده‌اند (طباطبايي و ديگران،179:1383).البته اين تجربه بيشتر مي‌تواند به علت تلقي متفاوت زنان از خشونت باشد. به اين معني كه ممكن است خشونت رفتاري و كلامي در نظر زنان تهراني خشونت تلقي شود، اما از نظر زنان ديگر استان‌ها ، خشونت فيزيكي خشونت تلقي نشود و آنها مراحل شديد خشونت را اظهار كنند و از اشكال ملايم آن چشم بپوشند.در اين مقاله به چند نوشته و كتاب درباره موضوع « خشونت عليه زنان» اشاره و نهايتا يافته‌هاي پژوهش پيمايشي در تهران به طور خلاصه آورده شده و ميزان تجربه زنان در حوزه خشونت و ميزان آن در دوره‌هاي مختلف زندگي و اشكال متفاوت خشونت بررسي شده‌اند.

Violence has been present among people across the history. It is justified partly by physical superiority of men to act violently against women. However, the emergence of some new variables, such as change in family structure as well as the improvement of womenʹs status in society, has changed the situation recently. In general, culture plays the main role in reducing violence against women and where it is silent the rate of the violence goes up. The false interpretation of religious believes, patriarchy, discrimination, etc, are factors which increasing the violence. Women from Tehran have experienced the violence. Moreover, a research shows that the rate of the violence among them is higher than the average of the country. This higher average is mostly related to their understanding of violence against women. That is to say, one certain act in other part of the country may mean as a nonviolent act while it could mean violence in Tehran. In most part of the country violence merely means a physical behavior while in Tehran people take bad words and speeches as a kind of violence. This essay surveys some books and articles on "violence against women" and puts this together with a survey carried on in Tehran and analyzes the female experience of violence.