مطابقت با مطلق ثبوت به مثابه ملاك شناخت در انديشه فلسفي علامه‌طباطبايي

Correspondence with Absolute Fixity as a Criterion for Knowledge in the Philosophical Mindset of Allameh Tabataba’i

ملاكِ درستِ شناخت صحيح، «مطابقت شناخت با واقع» است و در رابطه با «واقع» عنوان «نفس‌الامر» مطرح مي‌شود. يكي ابتكارات بنيادين فلسفي علامه‌طباطبايي كه هم به حوزه هستيشناسي و هم به حوزه شناخت‌شناسي مرتبط است، نظريهاي بديع در مورد نفسالامر است. ايشان در تفسيري جامع و با نشاندادن تاثير مبناي فلسفي اصالت وجود در مساله نفسالامر از جهت هستي‌شناختي و با لحاظ مشكلات مطابقت شناخت با نفسالامر از جهت شناخت‌شناسي، نفسالامر را به ظرف مطلق ثبوت و تحقق يا ثبوت مطلق يا ثبوت عام تفسير نموده است. بر اساس اين تفسير، ثبوت نفس‌الامري عبارت است از ثبوت عامّي كه هم شامل موجود حقيقي ميشود و هم شامل اموري كه با اعتبار و توسعه اضطراري و ريشهدار عقل موجوديت و ثبوت پيدا ميكنند و به تعبير ديگر،‌ ثبوت نفسالامري، ثبوتي اعمّ از ثبوت حقيقي و ثبوت اضطراري است. اين تفسير، رويكردي نوين در ملاك درست شناخت صحيح، يعني مطابقت شناخت با نفس‌الامر ايجاد ميكند؛ زيرا بر اساس اين تفسير، ميزان در سنجش شناخت صحيح، مطابقت با ظرف مطلق ثبوت خواهد بود

A suitable criterion for proper knowledge, is the ‘correspondence of knowledge with reality’, and in relation to ‘reality’ is introduced the concept of ‘the Inherent Essence’. One of Allameh Tabataba’i’s fundamental philosophical initiatives, which is related to both the field of ontology and the field of epistemology, is a novel theory concerning ‘the Inherent Essence’. In a comprehensive commentary, by indicating the effect of the philosophical fundaments of the origin of existence in the concept of ‘the Inherent Essence’ from an ontological aspect and through taking into account the problems of correspondence of knowledge with ‘the Inherent Essence’ from an epistemological aspect, Allameh Tabataba’i has interpreted ‘the Inherent Essence’ as absolute fixity and realization form or absolute fixity or general fixity. Based on this interpretation, Inherent Essence fixity is the general proof which contains both the actual creature and the affairs which come into existence and find fixity due to the credibility and the rooted exigent development of the intellect. In other words, Inherent Essence fixity consists of actual fixity and exigent fixity. This interpretation is a novel approach toward the correct criterion for proper knowledge, i.e. it provides a correspondence between knowledge and ‘the Inherent Essence’, since, based on this interpretation, the criterion for the assessment of proper knowledge is its correspondence with absolute fixity form.