كفايت دياليز افراد مبتلا و غير مبتلا به ديابت مراجعه كننده به بيمارستان 22 بهمن گناباد

Dialysis adequacy in diabetic and non-diabetic patients

مينه و هدف: كفايت دياليز به عنوان يك عامل پيش‌بيني كننده مرگ بيماران تحت دياليز شناخته شده است. با توجه به افزايش نارسايي كليه و تغييرات قند خون در افراد مبتلا به ديابت تحت دياليز، تحقيق حاضر با هدف تعيين كفايت دياليز در افراد مبتلا و غير مبتلا به ديابت مراجعه كننده به بيمارستان 22 بهمن گناباد در سال 1391 انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي تحليلي برروي بيماران مراجعه كننده به بخش همودياليز بيمارستان 22 بهمن در سال 1391 انجام شد.33 بيمار به روش سرشماري در دو گروه مبتلا به ديابت (16 نفر) و غير مبتلا به ديابت (17 نفر) انتخاب شدند و در 3 مرحله‌ قبل، حين و بعد دياليز، نمونه خون از آنان گرفته شد. متغيرها ي سن، جنس، نوع صافي و طول مدت دياليز، با استفاده ازفرم اطلاعاتي جمع‌آوري گرديد. KT/V (K: كليرانس اوره، T: مدت زمان دياليز، V: توزيع حجم اوره) بيش از 2/1 و URR (Urea reduction ratio) بيش از 65 درصد به عنوان كفايت مطلوب در نظر گرفته شد داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و آزمون‌هاي آماري كاي دو، تست دقيق فيشر و آناليز واريانس اندازه‌هاي تكراري تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: صد درصد بيماران دياليزي مبتلا به ديابت و 2/41 درصد بيماران غير مبتلا به ديابت، معيار URR كمتر از 65 داشتند. 7/64 درصد از گروه غير مبتلا به ديابت و 3/31 درصد از گروه مبتلا به ديابت، شاخص KT/V بيش از 2/1 داشتند. نتايج تست دقيق فيشر تفاوت معني‌داري را در ميزان كفايت دياليز دو گروه بر اساس معيار URR نشان داد (007/0 = P). دو گروه از نظر طول مدت دياليز، دفعات دياليز در هفته، نوع صافي و دور پمپ اختلاف معني‌داري نداشتند. نتيجه‌گيري: بر اساس شاخص URR كفايت دياليز در بيماران مبتلا به ديابت نسبت به بيماران غير مبتلا، پايين‌تر بود. از اين رو نياز به انجام اقداماتي در راستاي افزايش كفايت دياليز اين گروه احساس مي‌شود.

Background and Objective: The adequacy of hemodialysis as a predictor of mortality of hemodialysis patients is widely known. In diabetic patients undergoing dialysis, blood glucose levels change and the risk of end stage renal disease (ESRD) increases. Thus, this study was conducted with the aim of determining the adequacy of hemodialysis in diabetic and nondiabetic patients who were admitted to 22-Bahman Hospital in Gonabad, Iran in 2012. Materials and Method: In this descriptive-analytical study, 33 patients from the hemodialysis unit of 22-Bahman Hospital were recruited through the census method. They were divided into two groups of diabetic (n = 16) and nondiabetic patients (n = 17). Blood samples were taken in 3 steps; before, during, and at the end of hemodialysis. Variables such as gender, age, type of filter, duration of each session, and frequency of dialysis in a week, were collected by a questionnaire. Desirable adequacy of hemodialysis was considered as KT/V > 1.2 and urea reduction ratio (URR) > 65%. Data were analyzed by SPSS19 and using chi-square, Fisher’s exact test, and repeated measures ANOVA. Results: URR index of all the diabetic patients and 41.2% of nondiabetic patients was lower than 65%. KT/V index of 64.7% of nondiabetic and 31.3% of diabetic patients was higher than 1.2. Fisher’s exact test showed that dialysis adequacy of the two groups based on the URR index had a statistically significant difference (P = 0.007). However, the two groups had no significant difference in regard to duration of each session, frequency of dialysis in a week, type of filter, and pumping rate. Conclusion: According to URR index, adequacy of dialysis in diabetics was lower than nondiabetic patients. Therefore, the implementation of interventions to increase the adequacy of hemodialysis in this group of patients is necessary. Keywords: Diabetes, adequacy of dialysis, hemodialysis