تاثير پيگيري تلفني بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

Effect of phone follow-up on quality of life in type II

زمينه و هدف: ديابت شايع‌ترين بيماري غدد درون‌ريز است. در پيگيري تلفني با بيماران، در فواصل زماني خاص با آن‌ها تماس گرفته و به آنان آموزش داده مي‌شود. مطالعه حاضر به منظور تعيين ميزان تاثير اجراي برنامه پيگيري تلفني توسط پرستار بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو شهر كرمان انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه نيمه تجربي بر روي 50 بيمار مبتلا به ديابت نوع دو در شهر كرمان به صورت در دسترس، در دو گروه كنترل و مداخله (به صورت تصادفي) در سال 1390 انجام گرفت. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه كيفيت زندگي 36SF (Short form health survey) قبل و بعد از مداخله استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 18 و آزمون‌هاي كاي دو، آناليز واريانس يك‌ طرفه، تي مستقل و تي زوجي انجام گرديد. يافته‌ها: بعد از انجام مداخله، بين مجموع نمرات حيطه‌هاي كيفيت زندگي (نمره كلي) در دو گروه كنترل (02/7 ± 12/51) و مداخله (45/7 ± 59/67) تفاوت آماري معني‌داري وجود داشت (005/0 = P). در حيطه‌هاي مختلف كيفيت زندگي به جز عملكرد جسمي و در عملكرد جسمي نيز در حيطه‌هاي محدوديت نقش (001/0 = P)، شادابي (002/0 = P)، سلامت رواني (003/0 = P)، عملكرد اجتماعي (03/0 = P) و سلامت عمومي (003/0 = P). بين گروه كنترل و مداخله بعد از مداخله تفاوت معني‌دار آماري مشاهده شد. در مورد ويژگي‌هاي فردي نيز بين كيفيت زندگي با سن (04/0 = P)، تحصيلات (03/0 = P) و جنس (04/0 = P) ارتباط آماري معني‌داري وجود داشت. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين بررسي، برنامه پيگيري تلفني توانسته است كيفيت زندگي مددجويان مورد بررسي را بهتر كند. بنابراين استفاده از اين روش در مراقبت از بيماران مبتلا به ديابت نوع دو توصيه مي‌گردد. كليد واژه‌ها: ديابت نوع دو، پيگيري تلفني، كيفيت زندگي

Background and Objective: Diabetes is the most common endocrine disease. In phone follow up, patients with some problems are training in special times by nurses. This study was conducted to determine the effect of follow-up by phone calls on quality of life (QoL) in Kerman, Iran. Materials and Method: This was a quasi-experimental study on 50 type II diabetic patients in census manner with two randomized control and experimental group in Kerman on 2011. For data collection, short form of QoL (SF36) questionnaire was used before and after the intervention. Chi-square, analysis of variance (ANOVA), independent t-test, and paired t-test were used in SPSS18 to analyze data. Results: Results showed a statistical significant difference between the control (51.12 ± 7.02) and experimental group (67.59 ± 7.45) in global quality of life scores (P = 0.005). In different domains except physical function and pain in other subjects such as role limitation (P = 0.001), freshness (P = 0.002), psychological health (P = 0.003), social performance (P = 0.03), spiritual wellbeing (P = 0.003), significant difference was observed (P = 0.003). In demographic variables there was an association between age (P = 0.04), sex (P = 0.03), educational level (P = 0.04) and quality of life. Conclusion: According to the results of this study, follow-up by phone calls was able to improve the quality of life in the study. Therefore, this method is recommended for patients with type II diabetes. Keywords: Type II diabetes, phone follow-up, quality of life