اثر تجويز درون صفاقي و نخاعي اسيد اسكوربيك و اسكوربات سديم بر احساس درد در موش صحرايي

Effect of intraperitoneal and intrathecal administration of ascorbic acid and sodium ascorbate on pain in rat

سابقه و هدف: اسيد اسكوربيك (Ascorbic acid) به وفور در مغز وجود داشته و بر توليد و انتقال ميانجي‌هاي عصبي اثر مي‌گذارد. در انتقال درد، سيستم گلوتاماترژيك نقش دارد. حضور اسيد اسكوربيك، گيرنده‌هاي گلوتاماتي NMDA را مهار و به دليل اسيديتهي آن، TPRV1 و ASIC را فعال مي‌كند. لذا بررسي اثر تجويز درون‌صفاقي (i.p) و يا نخاعي (i.t) اسيد اسكوربيك و اسكوربات سديم بر احساس درد، هدف اين مطالعه است. مواد و روش‌ها: موش هاي صحرايي نر بالغ ويستار (250-200 گرم) در هشت گروه هفت تايي دريافت كننده‌ي سالين (i.p)، سالين (i.t)، اسيد اسكوربيك ( mg/kg, i.p1،10،100،200)، اسيد اسكوربيك (µl, i.t10/mg 02/0) معمولي و خنثي (اسكوربات سديم) استفاده شدند. آستانه‌ي درد، توسط آزمون Tail-flick (TF) و شدت احساس درد شيميايي طي آزمون فرمالين تعيين شد. يافته‌ها: اسيد اسكوربيك (mg/kg, i.p 10،100،200) در آزمون TF، پردردي (01/0P < ) و در آزمون فرمالين، كاهش درد (05/0P < ) ايجاد كرد. اسيد اسكوربيك داخل صفاقي با دوز mg/kg 1 در آزمون TF فاقد اثر بود اما درد مرحله بينابيني آزمون فرمالين را كاهش داد (01/0P < ). در تجويز نخاعي، اسيد اسكوربيك با غلظت µl10/mg02/0 در آزمون TF موجب پردردي شد (001/0P < )، ولي به صورت اسكوربات سديم، بي‌اثر بود. تجويز نخاعي اسيد اسكوربيك و اسكوربات سديم، درد را در آزمون فرمالين كاهش دادند (001/0P < ). نتيجه‌گيري: پردردي ناشي از تجويز درون صفاقي اسيد اسكوربيك در آزمون TF، شايد حداقل بخشي به دليل اثر مهاري كمتر آن بر گيرنده هاي AMPA و در تجويز نخاعي علاوه بر آن، حساسيت گيرنده هاي TRPV1 و كانالهاي ASIC به اسيديته‌ي اسيد اسكوربيك باشد، زيرا تجويز اسكوربات سديم اثر پردردي از خود نشان نداد. احتمالاً اثرات مهاري اسيد اسكوربيك و يا اسكوربات -سديم طي تجويز درون صفاقي و نخاعي، بر گيرنده هاي NMDA و كاهش رهايش Substance P و ديگر عوامل التهابي در بروز بي-دردي طي آزمون فرمالين نقش داشته اند.

Background and Aim: Ascorbic acid (ASC) is abundant in the brain. ASC is effective on synthesis and transportation of neurotransmitters. Glutamatergic system is involved in pain transduction. NMDA receptors can be inhibited, and TPRV1 and ASIC receptors are excited due to its acidity at the presence of ASC. Therefore, this study is aimed to investigate the effects of intraperitoneal (i.p) and intrathecal (i.t) administration of ASC and sodium-ascorbate on pain. Materials and Methods: Male Wistar rats (200-250 g) in eight groups (n=7) included saline (i.p), saline (i.t), ASC (1, 10, 100, 200 mg/kg, i.p), usual and neutralized ASC (0.02 mg/10 ?l, i.t) were used. Pain threshold was measured by tail-flick test and chemical pain was assessed using formalin-test. Results: ASC (10, 100, 200 mg/kg, i.p) induced hyperalgesia in tail-flick test (P < 0.01) and reduced pain in formalin-test (P < 0.05), but ASC (1 mg/kg i.p) with no effect in tail-flick, decreased pain during formalin-test interphase (P < 0.01). Intrathecal ASC at 0.02 mg/10 µl concentration, but not sodium-ascorbate, induced hyperalgesia in tail-flick test (P < 0.001). ASC (0.02 mg/10 µl, i.t) in both forms of usual and sodium-ascorbate, decreased pain in formalin-test (P < 0.001). ‍Conclusion: Lesser inhibition effects of ASC on AMPA receptors may be responsible at least in part for its hyperalgesia in tail-flick test at i.p administration. This plus the sensitivity of TRPV1 and ASIC receptors to ASC acidity can be considered for i.t administration, because sodium-ascorbate (i.t) didn’t induce hyperalgesia. Inhibiting effects of i.p and i.t administration of ASC and sodium-ascorbate on NMDA receptors, release of SP and other inflammatory mediators, were probably some players of pain reduction during the formalin-test.