مروري بر عفونت قارچي در بيماران سوختگي، تشخيص و درمان

A review on fungal infection in burn patients, diagnosis and treatment

زخم سوختگی، محيط بسيار مناسبی برای رشد و تكثير ميكروارگانيسم‌ها است. بافت‌های داخل زخم سوختگی، زنده نيستند و عروق خونی ندارند، به اين دليل پلی‌مورفونوكلئرها، آنتی‌بادی‌ها و آنتی‌بيوتيك‌های سيستميك نمی‌توانند به درون آن نفوذ كنند. بدين ترتيب شرايط داخل زخم برای رشد باكتری‌ها و قارچ‌های فرصت‌طلب از قبيل كانديدا، موكور، رايزوپوس، پنی‌سيليوم و آسپرژيلوس مهيا می‌باشد. در حالی كه استفاده گسترده آنتی‌بيوتيك‌های موضعی و سيستميك، عمل جراحی زود هنگام و روش‌های مراقبت و جداسازی بيماران منجر به كاهش قابل توجهی در عفونت‌های باكتريايی زخم شده است، بروز عفونت‌های قارچی مهاجم زخم سوختگی را در بيماران با سوختگی وسيع افزايش داده است. حضور همه جا و همه وقت قارچ‌ها در محيط و حضور آن‌ها به عنوان فلور طبيعی بيماران، به همراه تضعيف سيستم ايمنی، بيماران را برای ابتلا به عفونت‌های قارچی خطرناك مستعد می‌كند. روش‌های رايج برای شناسايی قارچ‌ها شامل آزمايش ميكروسكوپی مستقيم و كشت است. به تازگی برای تشخيص سريع‌تر و قابل اعتمادتر، روش‌های مولكولی بر پايه PCR (Polymerase chain reaction) توصيه شده است. از آن جايی كه تشخيص عفونت قارچی هنوز با مشكلاتی مواجه است درمان‌های پروفيلاكتيك و به خصوص درمان تجربی ضروری است. برای تأثير بهتر و افزايش ايمنی دارو هنگام انتخاب داروی ضد قارچی بايد گونه قارچی مسبب، محل عفونت، عملكرد كبد و كليه، سن بيمار و درمان‌های ضد قارچی قبلی مد نظر قرار گيرد.

Burn wound is a suitable environment for growth and reproduction of microorganisms. The tissue in the burn wounds is not live and do not have blood vessels; so, polymorphonuclear antibodies and systemic antibiotics cannot diffuse into it. Thus, the condition of the wound is provided for the growth of bacteria and opportunistic fungi such as Candida, Mucor, Rhizopus, Penicillium, and Aspergillus. While the widespread use of topical and systemic antibiotics and early surgical, surveillance or isolation procedures of burn patients led to a significant reduction in wound bacterial infections, the incidence of invasive fungal infections in burn patients with extensive burns has increased. The ubiquitous presence of fungi in the environment and patients’ fungal flora, in combination with the immune system dysfunction, make burn patients susceptible to serious fungal infections. Conventional methods for the identification of fungi include direct microscopic examination and culture; however, recently, for faster and more reliable diagnosis, polymerase chain reaction (PCR)-based molecular methods are recommended. As diagnosis of fungal infection remains challenging, surveillance, prophylactic and empirical treatment is necessary. To improve the safety and efficacy of antifungal therapy, the causing species, infection site, patient’s age, and kidney and liver function should be considered in selecting the appropriate agents.