اثرات \"محدوديت درماني\" بر مهار تهاي حركتي ظريف كودكان مبتلا به فلجِ مغزي نيمه بدن

The effects of \"Constraint-Induced Movement Therapy\" on fine motor skills in children with hemiplegic cerebral palsy

زمينه و هدف: "محدوديت درمانی" (CIMT) در بهبود كاركرد اندام فوقانيِ بزرگسالان مبتلا به سكته‌های مغزی نويد- بخش می‌باشد. اين‌روش عبارت ‌است از ايجاد محدوديت حركتی در اندام سالم‌و انجام اقدامات درمانی فشرده‌تر بر روی اندام مبتلا. مقالات موجود در مورد استفاده از اين روش در كودكان معدود می‌باشد. هدف از اين مطالعه، ارزيابی اثرات روش "محدوديت درمانی" بر اندام فوقانی كودكان مبتلا به فلج مغزيِ نيمۀ بدن و مقايسۀ آن با درمان‌های سنتی بود. روش بررسی: در اين كارآزمايی بالينی، دوازده كودك (هفت دختر و پنج پسر، در سنين 72-48 ماهگی و انحراف‌معيار ١٥/٩±٩١/٥٩) به‌روش تصادفی به دو گروه درمان (شش نفر) و كنترل (شش نفر) تقسيم شدند. كودكان به استفاده از اندام مبتلا ترغيب شدند. برنامۀ فشردۀ كاردرمانی به‌مدت پنج ساعت در روز و ٢١ روز پی‌درپی برای همگی آن‌ها انجام شد. اندام فوقانی سالم با اسلينگ بی‌حركت شد. كاركرد اندام فوقانی، اسپاستی‌سيتی، و تحريك‌پذيری نورون آلفا پيش و پس از مداخله مورد اندازه‌گيری قرار گرفت. يافته‌ها: توانايی استفاده از اندام فوقانی مبتلا در كودكانی كه تحت درمان به‌روش CIMT قرار گرفتند نسبت به كودكان گروه كنترل از نظر آماری بهبودی معنی‌داری نداشت. با اين وجود، گزارشات مراقبان بيمار و مشاهدات بالينی حاكی از آن است كه بر ميزان استفاده از اندام مبتلا و كيفيت حركات افزوده شده است. نتيجه‌گيری: يافته‌ها بيانگر آن است نتيجه‌گيری قطعی در مورد به‌كار بردن روش استفاده CIMT در كودكان مبتلا به فلج مغزيِ نيمۀ بدن نيازمند مطالعات بيشتر است.

Background: Constraint-Induced movement therapy (CIMT) is a promising treatment for improving upper limb function in adults after stroke and traumatic brain injury. It involves constraint of the less affected limb and intensive practice with the more affected limb. The purpose of this study on children with hemiplegic cerebral palsy (CP) was to evaluate the effects of CIMT on upper extremity and to make a comparison with conventional treatment. Methods: I a randomized clinical trial twelve children (seven females, five males; aged between 48 and 72 months with mean±standard deviation of 59.91±9.15mo) were randomly assigned in two groups. An intensive occupational therapy program including five hours per day for 21 consecutive days was performed for all of them, while less affected limbs were placed in sling for immobilization. Before and after intervention, upper extremity function, spasticity, and motor neuron excitation were evaluated by means of peabody developmental motor scales, modified Ashworth scale, and H reflex and H/M ratio, respectively. Results: The children who received CIMT did not improved their ability to use their hemiplegic hand significantly more than the children in the control group (p>0.05). However, reports of caregivers and clinical observations showed increases in more affected limb frequency of use and quality of movement. Conclusion: Results suggest that the use of CIMT needs to more studies and should be considered experimental in children with hemiplegic CP