كاربرد سلاح هاي حاوي اورانيوم ضعيف شده از منظر حقوق بشردوستانه بين المللي

The Use of Depleted Uranium (DU) Weapons in the Context of International Humanitarian Law

پس از استفاده از سلاح هاي حاوي اورانيوم ضيعف شده در يوگسلاوي و به خصوص عراق، گزارشهايي راجع به افزايش بيماري هايي نظير برخي انواع سرطان و ناهنجاري هاي مادرزادي در اين مناطق منتشر شد كه نگرانيهايي را در مورد آثار سو اين نوع سلاح ها بر سلامت انسان پديد آورد. اگرچه تحقيقاتي كه پس از آن در اين زمينه صورت گرفته، وجود رابطه اي قطعي بين سلاح هاي اورانيوم ضعيف شده و بيماري هاي فوق را مشخص نكرده است، ترديدها در اين زمينه همچنان باقي است. اين مقاله در صدد است تا در پرتو اصول حقوق بشردوستانه و آراي نهادهاي بين المللي به اين پرسش پاسخ دهد كه در صورت اثبات چنين آثاري، وضعيت حقوقي اين سلاح ها از نقطه نظر حقوق بشردوستانه چيست و آيا ميتوان آن ها را در درگيري هاي مسلحانه به‌كار برد يا خير.

After depleted uranium (DU) weapons were used in Yugoslavia and particularly in Iraq, reports about an increase in diseases such as some types of cancer and congenital anomalies in these regions raised concerns about the harmful effects of this class of weaponry on the human health. Although the studies conducted thenceforth have not found conclusive evidence as to the existence of a definitive correlation between depleted uranium and the mentioned diseases, doubts continue to persist. In light of the humanitarian law principles and opinions of international organizations, this article seeks to find out what the legal status of these weapons would be if the aforementioned effects were established and whether it would be possible to use them in armed conflicts.