هگل و تعبير "جهان وارونه"

Hegel and the Inverted World

هگل در اواخر فصل مربوط به نيرو و فاهمه از كتاب پديدارشناسي روح به مفهوم "جهان وارونه" اشاره كرده و بخشي را بدان اختصاص مي‌دهد. اما از سويي به دليل دشواري خود متن و از سوي ديگر به واسطه جايگاه اين بخش در سير تكوين روح در پديدار شناسي، درك معناي وارونگي جهان وارونه و چگونگي تحقق اين وارونگي به يكي از مشكلات شارحان پديدارشناسي تبديل شده است. مقاله پيش رو مي‌كوشد تا به اين مفهوم، كه بي‌شك يكي از پيچيده‌ترين مفاهيم موجود در فلسفه هگل است، بپردازد و در حد توان خود تفسيري روشن و جامع از آن، به ويژه جايگاه و نقش ان در كتاب پديدارشناسي، به دست دهد؛ و دست آخر نيز در راه ارايه تفسيري فراگير از آن، علاوه بر اشاره به تفاسير فلسفي مختلف، به حوزه‌هايي غير از فلسفه (براي مثال روانكاوي و ادبيات) نيز بپردازد.

At the end of the third chapter of Phenomenology of Spirit, ‘Force and Understanding’, Hegel pointed to the concept of Verkehrt Welt, or the inverted world, and allocated a part of the work to it. Due to the difficulty of the text itself, and also the position of this concept in the process of the genesis of spirit, its understanding and explanation of it, one of the most difficult tasks of Phenomenology interpreters. This paper addresses this concept, which is one of the most complicated notions in Hegelʹs philosophy; and also provides a clear and comprehensive interpretation of it, in particular, its role and function in Phenomenology of Spirit. Eventually, to present an overarching interpretation, this research, coupled with some philosophical approaches, delves a little into other fields such as psychoanalysis and literature.