بررسي تاثير ورزش‌هاي هوازي و هوازي- مقاومتي بر حجم‌هاي ريوي و كيفيت زندگي بيماران آسمي

The effects of aerobic and strength exercises on pulmonary function tests and quality of life in asthmatic patients

< زمينه و هدف: در زمينه اهميت و تاثير ورزش بر بيماری آسم به‌عنوان يكی از معضلات عمده بهداشتی ايران مطالعات كمی انجام شده است. از اين‌رو، مطالعه حاضر با هدف مقايسه‌ی تاثير ورزش هوازی- مقاومتی و هوازی بر حجم‌های ريوی و كيفيت زندگی بيماران آسمی تنظيم شد. روش‌بررسی: 56 بيمار آسمی بعد از دو هفته جلسات آموزشی از نظر علايم حياتی و تست‌های ريوي بررسی شدند و پرسشنامه كيفيت زندگی سنت جورج را تكميل كردند. سپس با تقسيم تصادفي بيماران به دو گروه A و B، به مدت 10 هفته در خانه گروه اول به ورزش هوازی- مقاومتی و گروه دوم به ورزش هوازی تنها پرداختند. در انتها مجدداً علايم‌حياتی و تست‌های ريوی و پرسشنامه كيفيت زندگی بررسی و تكميل شدند. نهايتاً 42 بيمار مطالعه را به اتمام رساندند. يافته‌ها: ميزان FEV1 در گروه A از محدوده 98-25 به 105-40 و ميزان FVC از 103-49 به 101-69 رسيد كه به ميزان معنی‌داري افزايش داشته است اما در گروه B تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نمره كل پرسشنامه سنت جورج در گروه A از 75-8 به 77-2 و در گروه B از 72-11 به 74-6 رسيد كه نشانگر بهبود معنی‌داری در نمرات هر دو گروه پس از مداخله نسبت به پيش از آن است. نتيجه‌گيری: يافته‌ها نشان داد كه انجام منظم و مشخص ورزش‌هاي هوازی به تنهايی يا به همراه ورزش‌های مقاومتی در خانه باعث بهبودی در علايم حياتي و كيفيت زندگی بيماران مبتلا به آسم خفيف تا متوسط می‌شود. البته تنها همراهی ورزش هوازی با ورزش مقاومتی است كه سبب بهبود برخی شاخص‌های اسپيرومتری می‌گردد. از اينرو در درمان بيماران آسمی تركيبی از ورزش‌های هوازی و مقاومتی به‌صورت منظم توصيه می‌شود.

Background: Asthma is a major health condition in Iran. This randomized clinical trial was aimed for the comparison of the effects of two exercise protocols (aerobic and aerobic-strength) on the pulmonary indices and quality of life of asthmatic patients. Methods: The study was conducted in pulmonary ward of Dr Shariati Hospital in Tehran, and Research Center of Exercise Medicine of Tehran in 2009. Fifty six asthmatic patients were selected and after two weeks of education, their spirometric parameters were recorded and the St Georgeʹs respiratory questionnaire was completed. Then patients were randomly assigned to two groups of A and B. For ten weeks group A did the aerobic-strength exercises and group B did only the aerobic ones at home. At the end, again their spirometric parameters were recorded and the questionnaire was completed. Finally 42 patients completed the study. Results: After the intervention, FEV1 and FVC but not FEV1/FVC increased in group A. There were no changes in these parameters in group B. In addition, post-intervention FEV1 and FVC were significantly higher in group A than group B. All scores of St Georgeʹs respiratory questionnaire were significantly improved in both groups but they were not different between them. Conclusions: Our findings showed that regular aerobic exercises, individually or concomitant with strength exercises, could improve vital signs and quality of life of mild to moderate asthmatic patients. However, only aerobic exercises with strength ones improve spirometric parameters. Therefore, a combination of both aerobic and strength exercises could be considered in treatment protocols of asthmatic patients.