مقايسه كلينيكي استفاده از غشا كلاژن و فضاساز با پيوند آزاد نسج همبند زير اپي تليالي

Clinical Comparative study of collagen Membrane and space maker usage versus sub epithelial connective tissue graft (modified method) in gingival recession treatment

سابقه و هدف: تحليل لثه عبارتست از عريان شدن سطح ريشه دندان به علت حركت اپيكالي مارجين لثه كه روش هاي مختلفي براي درمان آن بكار گرفته شده است. هدف از اين مطالعه مقايسه كلينيكي تغييرات بدست آمده در شاخص هاي كلينيكي پريودنتال در انجام دو روش(Guided Tissue Regeneration) GTR و (Connective Tissue Graft) CTG ر درمان تحليل هاي لثه مي باشد. مواد وروش‌ها: در اين مطالعه تجربي 24 مورد تحليل در 12 بيمار كه در دندان هاي كانين يا پرمولر خود داراي تحليل كلاس I و يا II ميلر بودند انتخاب گرديد. 12 ناحيه با روش CTG و 12 ناحيه با روش GTR درمان شدند و اندازه گيري شاخص هاي مورد نظر شامل ارتفاع و عرض تحليل، حد چسبندگي، عمق شيار لثه، ميزان عرض لثه كراتينيزه قبل و بعد از 1، 2، 3 و 6 ماه پس از درمان انجام شد.. تجزيه و تحليل داده ها با آزمون هاي آماري wilcoxen، T-pariedو آناليز واريانس انجام گرفت. يافته ها: هر دو روش CTG و GTR در كاهش عمق تحليل ( 035/0 = P)، بهبود عرض تحليل لثه ( 005/0 = P)، سطح چسبندگي كلينيكي (05/0 = P ) و ميزان نسج كراتينيزه ( 0001/0 =P) تاثير معني داري داشتند ولي در ميانگين عمق پروب بين دو گروه اختلاف آماري معني دار مشاهده نشد(3/0= P). نتيجه‌گيري: گرچه هر دو روش درماني بهبود قابل ملاحظه اي رادر درمان تحليل لثه به دنبال داشتند اما از لحاظ افزايش ميزان عرض نسج كراتينيزه و كاهش حد چسبندگي استفاده از روش CTG نسبت به GTR ارجحيت دارد. كليد واژه ها: تحليل لثه، بافت همبند، ترميم هدايت شده بافت

Background and Aim: Gingival recession is defined as exposure of tooth root surface due to apical movement of the gingival margin; different methods have been used for its treatment. This study was performed to clinically compare the changes observed in periodontal clinical indices between the two methods adopted in treatment of gingival recession, GRT and CTG. Materials and Methods: In this experimental study, 24 cases of gingival recession were selected in 12 patients who had Miller’s class I and/or II gingival recession in their canines or premolars. Twelve areas were treated with CTG and 12 with GTR method. The studied indices including depth and width of recession, clinical attachment level, probing depth, and width of keratinized gingiva were measured before treatment and 1, 2, 3, and 6 months later. Data were analyzed using Wilcoxon, T-paired and ANOVA statistical tests. Results: Both CTG and GTR methods led to significant decrease in depth of gingival recession (P=0.035), width of recession (p= 0.005), Improvement in clinical attachment level (P=0.05) and width of keratinized tissue (P=0.0001). But no significant difference was noticed between two groups regarding probing depth (P=0.3). Conclusion: although both treatment methods considerably improved the treatment of gingival recession, CTG method was superior to GTR for increasing the width of keratinized tissue and increasing the clinical attachment level. KEYWORDS: Gingival recession, Connective tissue, Guided tissue regeneration