سكولاريزاسيون در افغانستان و نقش امير عبدالرحمان در فرايند آن

Secularization in Afghanistan and the Role of Amir Abdurrahman in Secularization

«سكولاريزاسيون» پديده‌اي اجتماعي است كه نظريه‌پردازان گوناگون در‌باره‌اش نظريه‌پردازي كرده‌اند. اين نوشتار به توضيح فرايند سكولاريزاسيون در جامعه افغانستان پرداخته است. براي تبيين اين موضوع، از چارچوب نظري علاّمه طباطبايي استفاده شده است. بر اساس روش تحقيق اين پژوهش، زمان امير عبدالرحمان به‌عنوان واحد تحليل گزينش شده است. در دوران وي، نظم خاصي شكل گرفت؛ نظمي كه در تاريخ افغانستان خود را بازتوليد نموده و تاكنون دچار تغيير بنيادي نشده است. نظمي كه امير عبدالرحمان ايجاد نمود، زمينه سكولاريزاسيون را در جامعه افغانستان فراهم ساخت. مشكلاتي كه امروز جامعه افغانستان با آن مواجه است، نتيجه اختلالاتي است كه امير عبدالرحمان در آگاهي ديني جامعه افغانستان ايجاد نمود؛ يعني تفسير ناروا از آموزه‌هاي ديني كه توسط امير عبدالرحمان زمينه بسيار از مشكلات موجود را ايجاد كرد.

Secularization is a social phenomenon about which various theoreticians have expressed their views. The present paper is a study of the process of secularization in Afghanistan. It makes use of Allamah Tabatabaiiʹs theoretical framework. Based on the research method used in this research, this paper has chosen the era of Amir Abdurrahman for this discussion. In his era, a special order was established in Afghanistan, which reconstructed itself time and again throughout the history of this country and which has undergone no fundamental change; an order that was established by Amir Abdurrahman and that led to the secularization of Afghanistan’s society. The problems from which Afghanistanʹs society suffers today are attributed to the confusion in religious knowledge which Amir Abdurrahman has created in Afghanistan. That is, Amir Abdurrahman’s inadmissible interpretation of religious teachings has been behind the current problems in Afghanistan.