توانايي آزمون عملكرد مداوم در تشخيص افتراقي اختلالات روانپزشكي و افراد بهنجار

The Ability of Continuous Performance Test (CPT) in the Differential Diagnosis of Psychiatric Disorders and Normal Subjects

هدف پژوهش حاضر بررسي توانايي آزمون عملكرد مداوم (CPT) در تشخيص افتراقي بيماران داراي اختلالات روانپزشكي و گروه بهنجار بود. پژوهش از نوع علي- مقايسه‌اي بود. با روش نمونه‌گيري در دسترس، 27 بيمار اسكيزوفرن، 28 بيمار مبتلا به افسردگي اساسي، 29 بيمار مبتلا به وسواسي- اجباري و 29 فرد بهنجار انتخاب و بر اساس متغيرهاي سن، جنسيت، سطح تحصيلات و وضعيت تاهل همتا شدند. عملكرد شناختي آزمودني‌ها به وسيله آزمون CPT مورد ارزيابي قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي شفه تحليل شد. نتايج حاكي از آن بود كه بيماران اسكيزوفرن و وسواسي در سه مولفه آزمون CPT (خطاي حذف، پاسخ‌هاي درست و زمان واكنش)، و بيماران افسرده در دو مولفه آزمون (خطاي حذف و زمان واكنش) در مقايسه با افراد بهنجار، به طور معناداري ضعيف‌تر عمل كردند، اما بين گروههاي بيمار در هيچ يك از مولفه‌هاي آزمون تفاوت معنادار مشاهده نشد. بر اساس نتايج پژوهش حاضر آزمون CPT قادر به تفكيك بيماران مبتلا به اختلالات اسكيزوفرني، افسردگي اساسي و وسواسي- اجباري از افراد بهنجار بود، اما نتوانست بين بيماران مختلف تفاوت معناداري قايل شود.

The aim of this research was to study the ability of the continuous performance test (CPT) in the differential diagnosis of patients with psychiatric disorders and normal subjects. The research was causal-comparative. Using the convenient sampling method, 27 schizophrenic, 28 major depressive, 29 obsessive-compulsive patients and 29 normal individuals were selected and then matched based on age, gender, educational background and marital status. The Participants’ cognitive performance was assessed using CPT. Data were analyzed using the MANOVAs and the Scheffe post hoc test. Results suggested that, compared to normal subjects, patients with schizophrenia and obsessive-compulsive disorders had a significantly lower performance in three components of the CPT (i.e., omission error, correct response, reaction time). Likewise, depressive patients manifested significantly poor performance in two components of test (i.e., commission error, reaction time). The CPT was accordingly capable of differentiating patients with schizophrenia, major depression and obsessive-compulsive disorders from normal individuals, but could not differentiate patient groups.