حرمت خود، ابعاد سلامت روان و موفقيت تحصيلي

Self-esteem, Mental Health Aspects, and Academic Achievement

هدف اساسي پژوهش حاضر، وارسي مقايسه‌اي رابطه حرمت خود با ابعاد سلامت روان و موفقيت تحصيلي بوده است. بر اين اساس، 525 دانشجوي دوره كارشناسي (224 دانشجوي دختر و 301 دانشجوي پسر) مورد مطالعه قرار گرفتند. نتايج به‌دست‌ آمده نشانگر رابطه معنادار بين حرمت خود و سلامت روان (ابعاد A، B، C، D و كل) در دو جنس و به‌طور كلي بوده است. البته مقايسه همبستگي‌هاي مشاهد شده در دو گروه دختران و پسران، در مورد متغيرهاي مورد اشاره، بيانگر تفاوت معنادار نبوده است. همچنين گفتني است كه بين پيشرفت تحصيلي و حرمت خود رابطه معناداري ديده نشده، در حالي كه پيشرفت تحصيلي با سلامت روان به‌طور كلي و با اضطراب و بي‌خوابي رابطه معناداري در كل و در آزمودني‌هاي پسر داشته است. مقايسه نتايج دختران و پسران دانشجو بيانگر تفاوت معنادار دو گروه در متغيرهاي حرمت خود و افسردگي وخيم بوده، بين ديگر متغيرهاي تحقيق در دو گروه دختران و پسران دانشجو تفاوتي ديده نشده است. قابل اشاره است كه اثر تعاملي بين جنس و سال‌هاي تحصيلي تنها در مورد متغير نارساكنش‌وري‌ اجتماعي معنادار بوده است.

The aim of the present study is to identify the relationship between self- esteem with mental health aspects and academic achievement. For this purpose, 525 students (224 girls and 301 boys) were randomly selected and studied. The results showed a significant relationship between self - esteem and mental health (A, B, C, D, and in general) aspects in both sexes generally. Of comparing the observed correlation of the two groups (concerning above mentioned variables) did not show a significant difference. It should also be mentioned that no significant relation was observed between academic achievement and self - esteem, whereas with mental health in general and anxiety and sleeplessness a significant relation was observed both in general and in boys group. Comparing the results of two groups showed a significant difference in self-esteem and critical depression variables between two groups showed significant difference among the other research variables. The interactive effect of sex and educational level was only significant in social dysfunction.