نسبت‌سنجي بازاريابي شبكه‌اي با عقود معين و غيرمعين

Relation of Network Marketing with Nominate and Innominate Contracts

بازاريابي فرايند رساندن كالا از توليد‌كننده به مصرف‌كننده است و فروش مستقيم نيز نوعي روش بازاريابي است كه در آن افراد در يك ارتباط رو در رو با خريدار، محصولات را مي‌فروشند و براي اين كار به مكان يا زمان معيني نياز ندارند. بازاريابي شبكه‌اي نوع جديد فروش مستقيم است كه در آن فرد براي فروش مستقيم كالا و معرفي باواسطه و بي‌واسطه افراد، پاداش دريافت مي‌كند. در اين مقاله سعي شده است براي بازاريابي شبكه‌اي سه ركن تعريف شود كه با بررسي فقهي آن‌ها مي‌توان حكم وضعي صحت فعاليت به روش بازاريابي شبكه‌اي را اثبات نمود و عقود شبكه‌سازي را معرفي كرد كه با آن‌ها به بازاريابي شبكه‌اي پرداخت. با تطبيق بازاريابي شبكه‌اي با عقود معين ديگر مجال بحث براي عقود نامعين در بازاريابي شبكه‌اي نخواهد بود.

Marketing is the process of transferring goods from the producer to the consumer. Direct sale is a way of marketing in which individuals face to face with the purchaser sell their products and do not require any definite time or place for this task. Network marketing is a new kind of direct sale in which the individual gets rewards for direct sale of goods, as well as direct or indirect introducing of individuals. The present article seeks to define three foundations for network marketing the jurisprudential study of which enables one to issue the positive rule of the validity of the activity of network marketing and introduce network contracts with which one may undertake network marketing. Applying network marketing to nominate contracts, no room would be left for discussing network marketing within innominate contracts.