بررسي ميزان شيوع انگل هاي خوني در شتران شهرستان زابل در سال 1387

با توجه به اينكه پرورش شتر در نواحي وسيعي از ايران رايج مي باشد و حيوان فوق در انتقال برخي از بيماري هاي مشترك به ساير نشخواركنندگان و همچنين انسان داراي اهميت مي باشد، ضرورت مطالعه حاضر احساس مي گرديد. در اين بررسي، علاوه بر آلودگي به انگل هاي خوني در شترهاي شهرستان زابل، ارتباط ميان آلودگي و عواملي نظير سن، جنسيت و محل نگه داري شترهاي مورد مطالعه از نظر جغرافيايي نيز مورد توجه قرار گرفته است. بدين منظور 113 نمونه خوني از نقاط مختلف شهرستان زابل تهيه و جهت بررسي به آزمايشگاه انگل-شناسي دانشكده دامپزشكي منتقل گرديد. نتايج نشان داد كه 09/30% از شترهاي مورد مطالعه، مبتلا به انگل هاي خوني مي باشند كه در اين بين آلودگي به تريپانوزوما اوانسي با 47/19% بيشترين ميزان بود و پس از آن به-ترتيب، آلودگي به گونه هاي تيلريا در20/6%، آلودگي به انواع گونه هاي بابزيا در 54/3% و ابتلا به ميكروفيلر خوني در 88/0% موارد مشاهده گرديد. در بررسي آماري انجام شده ارتباط معني داري بين آلودگي و متغيرهاي سن و جنسيت مشاهده نشد. بنابراين با توجه به حضور انگل هاي خوني در شترهاي منطقه و همچنين اهميت بندپايان در انتقال آنها، مي توان جهت كنترل آلودگي هاي فوق علاوه بر درمان دام هاي مشكوك به آلودگي، به مبارزه با اين بندپايان نيز اقدام نمود.