رابطه بين سبك رهبري فرماندهان نظامي و تعهد سازماني كاركنان

Relationship between Military Commandersʹʹ Leadership Styles and Personnel Organizational Commitment

در عصر دانايي‌محوري منابع انساني مهمترين سرمايه سازمان و عامل اصلي موفقيت و تعالي سازمان به شمار ميرود. تعهد سازماني يكي از مهمترين عوامل موثر بر حفظ و توسعه اين سرمايه ارزشمند است. از ميان عوامل گوناگوني كه بر توسعه تعهد سازماني تاثير دارند، در اين مقاله به تشريح نقش عامل رهبري پرداخته ميشود. بدين منظور تاثير سه سبك رهبري تحولآفرين، تبادلي و عدم مداخله بر انواع تعهد سازماني (عاطفي، هنجاري و مستمر) بررسي شده است. بدين منظور نخست تاثير سبك رهبري فرماندهان بر تعهد سازماني كاركنان بررسي و سپس رابطه ميان هر يك از انواع سبك هاي رهبري و انواع تعهد سازماني به صورت كمي بررسي مي شود. روش تحقيق، توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري آن نيز شامل 800 نفر فرماندهان، مديران و كارشناسان واحدهاي منتخب ستادي نهاجا در شهر تهران است كه با نمونه‌گيري تصادفي انجام شده 223 نفر آنها به عنوان نمونه انتخاب شدهاند. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه سبك رهبري فرماندهان بر تعهد سازماني كاركنان تاثير معنادار و مثبتي دارد و بين سبكهاي رهبري تحولآفرين و تبادلي با تعهد سازماني رابطه مثبتي وجود دارد ولي اين رابطه در مورد سبك رهبري عدم مداخله منفي است. بر اين مبنا پيشنهادهايي به فرماندهان و مديران نظامي ارايه شده است كه با توسعه سبك رهبري خود، تعهد سازماني كاركنان زيرمجموعه خود را افزايش دهند.

In a knowledge-based era, human resources are regarded as the most fundamental capital for an organization and key factor for its success and promotion. Similarly, organizational commitment is among the most crucial parameters in protecting and developing such a capital. Organizational commitment by itself is influenced by many factors including leadership which is dealt with in this study. To address this issue, three leadership styles including developmental, interactive and non-interventionist styles (emotional, conventional and continuous) were investigated in this study. First, the effect of leading styles of commanders on the staff’s organizational commitment and then the relationship between each style and the commitment level were quantitatively investigated based on a description and correlational analysis. In this regard, from a large sample size covering 800 commanders, managers and experts from certain staff departments of the Iranian Air Force 223 were randomly selected. The analysis revealed a statistically significant and positive relationship between the first two styles of leadership and organizational commitment, while the relationship with the non-interventionist one was negative. So, the military commanders and managers are recommended to enhance organizational commitment in their authorities through developing their leadership styles.