نقش افشاسازي و گزارش دهي در پيشگيري از خطاها در بيمارستان ها

The Role of Disclosure and Reporting in Medical Errors Prevention

سابقه و هدف: فرايندهاي بهداشت و درمان مسبب خطرات زيادي به بيماران شده اند و افزايش بروز خطاهاي پزشكي يكي از مهم‌ترين پيامدهاي اين فرايندهاست. پژوهش حاضر باهدف بررسي نقش افشاسازي و گزارش دهي در پيشگيري از خطاها در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش از نوع تركيبي(كمي- كيفي) بود. جامعه آماري شامل افراد مرتبط و مجري در خطاهاي پزشكي بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران بودند. حجم نمونه 232 نفر بود كه با روش نمونه‌گيري غير تصادفي هدفمند انتخاب شد. از فن مثلث سازي براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. داده‌ها با روش تحليل عاملي تحليل گرديد و پس از تعيين عامل‌هاي موثر، همبستگي دروني آن‌ها با كمك رگرسيون و همبستگي مشخص شد. يافته‌ها: نتايج آزمون چرخش واريماكسي متغيرها و آزمون‌هاي ميزان اشتراك متغيرها نشان داد، افشاسازي خطاها و گزارش دهي خطاها از عوامل تشكيل‌دهنده مديريت پيشگيري از خطاهاست. همچنين مشخص شد، افشاسازي خطاها از فرهنگ‌سازماني، عوامل مرتبط با ارايه‌دهنده، عوامل مرتبط با بيمار، عوامل مرتبط با خطا، موقعيت افشاسازي، عوامل ساختاري تشكيل‌شده است و گزارش دهي خطاها از عوامل فردي و عوامل سازماني تشكيل‌شده است. عوامل مذكور 47 درصد واريانس داده‌ها را تبيين نمودند. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد، بين افشاسازي خطاها و مديريت پيشگيري از خطاها ارتباط وجود دارد (P < 0.001). نتيجه‌گيري: افشاسازي عامل موثري در پيشگيري از خطاها در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران مي‌باشد. لازم است مديران با شناسايي مولفه‌هاي موثر در افشاسازي و به كاربستن سيستم افشاسازي مناسب گام موثري در كاهش خطاها بردارند.