اثربخشي تركيب مواجهه درماني گروهي و آموزش مهارت‌هاي مقابله با استرس بر ميزان اضطراب اجتماعي دانشجويان

Effectiveness of Combined Group Exposure Therapy and Coping with Stress Skills Training on Social Anxiety Rate of University Students

اين پژوهش با هدف ارزيابي اثربخشي تركيب مواجهه درماني گروهي و آموزش مهارت‌هاي مقابله با استرس بر ميزان اضطراب اجتماعي دانشجويان صورت گرفت. روش پژوهش، آزمايشي از نوع نيمه‌تجربي (دو گروهي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون) بود و جامعه آماري همه دانشجويان مشغول به تحصيل در سال 1391ـ1390 در دانشگاه پيام‌نور واحد رابر بودند. از ميان دانشجويان داوطلب، تعداد 60 نفر با اجراي پرسشنامه هراس اجتماعي (كانور،2000) و انجام مصاحبه باليني ساختاريافته براي اضطراب اجتماعي براساس ملاك‌هاي تشخيصي راهنماي آماري تشخيصي اختلالات رواني (ويرايش چهارم) انتخاب شدند. سپس، تعداد 20 نفر از آنان به‌صورت تصادفي در دو گروه (آزمايش و گواه) قرار گرفتند. گروه آزمايش در ده جلسه 2ساعته مواجهه درماني گروهي همراه با آموزش مهارت مقابله با استرس شركت كردند، ولي گروه كنترل هيچ مداخله‌اي را دريافت نكردند. در پايان پس‌آزمون اجرا شد، و پس از دو ماه پيگيري انجام گرفت. داده‌ها با روش آماري تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها تفاوت معناداري را در نمره‌‌هاي اضطراب اجتماعي دو گروه نشان داد (0001/0P?) و ميانگين نمرات اضطراب اجتماعي گروه كنترل در مراحل پس‌آزمون و پيگيري بالاتر بود. نتايج اين پژوهش بر اثربخشي درمان‌هاي تركيبي به شيوه گروهي (مواجهه درماني و كنترل استرس) در درمان اختلال اضطراب اجتماعي تاكيد مي‌كند.

The aim of this research was to investigate the effectiveness of combined group exposure therapy and coping with stress skills training on social anxiety rate of university students. The research was quasi -experimental comprising of two groups with pre–test and post-test. The statistical population included all university students in the academic year of 2011-2012 in Payamnoor University Branch of Rabor. From among voluntary students, 60 students were selected with administration of Social Phobia Questionnaire (Cannor, 2000) and structured clinical interview for social anxiety, based on diagnostic criteria of Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (4th edn). Then, 20 students were randomly assigned to two groups (experimental and control groups). The experimental group participated in ten, 2-hours sessions of group exposure therapy accompanied with coping with stress skills training; however, the control group received no intervention. At the end of intervention, the social phobia questionnaire was administered as post-test and two months later as the follow up, The results of analysis of covariance revealed a significant deference in social phobia scores of both groups (P?0.0001) and mean scores of social phobia was higher in control group than in the intervention group both at the post test and follow up stages. The results of this research emphasize on the effectiveness of combined group treatments (exposure therapy and control of stress) on the treatment of social anxiety disorder.