تاثير پوشش گياهي دشت سيلابي بر آبشستگي تكيه گاه پل در مقطع مركب

Effect of Vegetated Floodplain on Abutment Scour in Compound Channels

شكست پل ناشي از آبشستگي در تكيه گاه اهميت مطالعه در مورد پيش بيني آبشستگي و راه هاي كاهش آن را روشن مي سازد. اكثر تكيه گاه پل ها در دشت سيلابي قرار گرفته اند. يكي از موارد متداول در دشت سيلابي وجود پوشش گياهي مي باشد. هدف اين تحقيق بررسي تاثير پوشش گياهي دشت سيلابي بر آبشستگي تكيه گاه پل با ديواره عمودي در مقطع مركب مي باشد. نتايج نشان مي دهد، در يك طول تكيه گاه و عمق آب ثابت، با افزايش تراكم پوشش گياهي، عمق آبشستگي كاهش يافته كه اين كاهش عمق، داراي يك نرخ افزايشي است. در تراكم و طول تكيه گاه ثابت، با افزايش عمق آب در دشت سيلابي، به تدريج از ميزان اثر پوشش گياهي در كاهش عمق آبشستگي كاسته شد. در طول تكيه گاه 26 سانتي متر و تراكم 8S=، در عمق 8/4 سانتي متري دشت سيلابي 40 درصد كاهش در عمق آبشستگي مشاهده شد كه با افزايش عمق آب به 8/11 سانتي متر اين ميزان به 22 درصد كاهش يافت. همچنين پوشش گياهي تاثير بسزايي در كاهش ابعاد حفره آبشستگي و تغييرات توپوگرافي پايين دست دارد.

Bridge failures due to scour at bridge abutments clarify importance of scour prediction and scour countermeasures. Most of bridge abutments are located in floodplains. One of common cases in floodplains is the existence of vegetation cover. Scope of this study is investigation on effect of vegetated floodplain on vertical wall abutment scour in compound channels. Results show, for constant abutment length and flow depth, with increasing the vegetation concentration, scour depth decreased with an increasing rate. For constant vegetation concentration and abutment length, with increasing the flow depth, effect of vegetation in reduction of scour depth decreased. In abutment with the lengh of 26 cm and concentration with s=8, with increasing the flow depth from 4.8 to 11.8 cm, percentage reduction in scour depth decreased from 40 to 22 percent. Also, vegetation reduces scour hole dimensions and has effect on downstream topography.