نسبت رفتارگرايي معرفت‌شناختي و عينيت از ديدگاه مك داول

The Relation between Epistemological Behaviorism and objectivity in McDowell’s Eyes

مسيله اصلي در اين مقاله بررسي نسبت رفتارگرايي معرفت‌شناختي و عينيت است. آيا مي‌توان باوجود اعتقاد به رفتارگرايي معرفت‌شناختي و كنار گذاشتن رويكرد مبناگرايانه به شناخت، گفتمان عينيت را حفظ نمود و ادعا كرد كه در فرايند تحقيق پاسخگو به جهان هستيم؟ در اين مقاله سعي بر اين است كه پاسخ مثبت جان مك داول به اين سوال موردبررسي قرار گيرد. بدين‌جهت نظريات مك داول در دو محور مطرح مي‌گردد: نظريات سلبي كه بيان كننده تحليل انتقادي او درباره رويكردهاي نادرستي است كه در آرا ريچارد رورتي منجر به نفي شناخت عيني و اثبات همبستگي مي‌شود، و نظريات ايجابي كه بيانگر طرز تلقي خاص او به جهان، رويدادهاي ذهني، تاثيراتي كه جهان بر ذهن مي‌گذارد، تجربه ادراكي، فعليت و اِعمال توانايي‌هاي مفهومي، جايگاه تجربه در نظام توجيه و كسب شناخت عيني است. شيوه مك داول براي اين‌كه اثبات كند چگونه فعاليت عقلاني ما مي‌تواند پاسخگوي به واقعيت باشد و چگونه تفكر ما شناخت عيني واقعيت را در اختيار ما قرار مي‌دهد، شيوه جديدي است كه مبتني بر تلقي سنتي از شناخت نيست؛ اما ازنظر او انكار مباني شناخت به معناي انكار شناخت عيني و رابطه معرفتي با جهان نيست.

The major problem of the present article is to investigate relation between Epistemological Behaviorism and objectivity. Can we believe in the one and set aside the foundational attitude to knowledge, but nevertheless we preserve the other and claim that the inquiry is answerable to the world. In this article, McDowell’s positive answer to this question is considered. In this respect, McDowell’s ideas along two axes are put forward: negative ideas stating his critical analysis about the mistaken conceptions, involved in Rorty’s ideas, that are led to the denial of objective knowledge and the confirmation of solidarity; and positive ideas showing his specific attitude to world, mental occurrences, impressions the world makes on us, perceptual experience, the actualization and the exercise of conceptual capacities, the position of experience in the order of justification, and objective knowledge. McDowell’s procedure to prove how our intellectual activity can make us answerable to reality, and how our thinking puts us in possession of objective knowledge is the new one which is not based on the traditional conception of knowledge. But, for him, to deny the foundational attitude to knowledge is not to deny objectivity and cognitive relation with world.