بررسي علل دگرديسي در سياست خارجي تركيه بر اساس رهيافت سازه انگاري

Study of the Transformation of Turkish Foreign Policy Based on Approach Constructivism

در پي به قدرت رسيدن حزب عدالت و توسعه در تركيه، سياست خارجي اين كشور دستخوش تغييراتي جدي شد. بسياري از تحليل گران از اين تغييرات تحت عنوان نوعثماني گرايي نام بردند و نوع تغييرات را براي بازگشت ترك‌ها به سوي شرق و به‌خصوص خاورميانه عنوان كردند. سوال اصلي كه مطرح مي‌شود اين است كه عامل اصلي تغيير سياست خارجي تركيه بعد از به قدرت رسيدن حزب عدالت و توسعه در اين كشور چيست؟ در پاسخ به اين سوال، فرضيه پژوهش به اين نكته اشاره مي كند كه برداشت متفاوت نخبگان سياسي جديد تركيه از نظام بين-الملل، تحت تاثير شكل گيري هنجارها و عوامل مادي جديد، باعث تغيير سياست خارجي تركيه از يك‌جانبه‌گرايي قبلي به سوي چندجانبه گرايي جديد شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه دگرديسي در هنجارهاي حاكم بر نخبگان تركيه يكي از عوامل اصلي دگرديسي در سياست خارجي آن كشور به شمار مي‌رود؛ بنابراين، بر اساس نظريه سازه‌انگاري، در صورت تغيير مجدد هنجارها، مي‌توان انتظار تغييرات جديدي را در آينده سياسي اين كشور داشت. براي انجام تحقيق حاضر از روش كتابخانه اي و نظريه سازه انگاري استفاده شده است.

Following the coming to power of the AKP, a serious change in Turkeyʹs foreign policy could be observed. This article tries to analyze as its main question, the major factor in Turkish foreign policy after the AKP coming to power. To answer this question, the hypothesis note that different perceptions of Turkeyʹs new political elite norms of international relations and factors affecting creation of new material, causing changes in Turkish foreign policy from unilateralism to multilateralism. The findings suggest that the dynamics of foreign policy elites are influenced by prevailing norms of metamorphosis. These norms are influenced by changes in the environment and their role in policy-making elite.