تجويز توام 1,25 dihydroxyvitamin D و لوزارتان آسيب ناشي از ايسكمي رپرفيوژن ميوكارد را در موش صحرايي كاهش مي‏دهد

Therapeutic effects of 1,25-dihydroxyvitamin D and losartan co-administration on myocardial ischemia-reperfusion injury in rats

مقدمه: كمبود ويتامين D ارتباط مستقيم با وقوع بيماريهاي قلبي دارد. لوزارتان نيز يك داروي ضد فشار خون با اثرات كارديوپروتكتيو است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر مصرف همزمان دوزهاي غير موثر بر فشار خون و ايسكمي 1,25 dihydroxyvitamin D (ويتامين D3) و لوزارتان بر اندازه ناحيه انفاركت، شيوع آريتمي‏هاي دوره رپرفيوژن و بيان فاكتورهاي محافظتي در قلب ايسكميك موش‏هاي صحرايي بود. روش‌ ها: موش‏هاي صحرايي نر به گروههاي ايسكمي رپرفيوژن بدون درمان (IR)، گروههاي تيمار با لوزارتان (Los+IR) و ويتامين D3 (VitD+IR)و گروه دريافت كننده هر دو دارو (Los+VitD+IR) تقسيم شدند. جهت القاي ايسكمي شاخه نزولي شريان كرونر چپ به مدت 30 دقيقه مسدود و به مدت 120 دقيقه تحت خونرساني مجدد قرار گرفت. اندازه‏گيري ناحيه انفاركت توسط رنگ آميزي با تترازوليوم كلرايد و آناليز آريتمي‏ها مطابق قرارداد لامبس صورت گرفت. ميزان بيان ژن‏ها توسط تكنيك real time RT-PCR مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: در گروه‏هاي VitD+IR و Los+IR اندازه ناحيه انفاركت نسبت به گروه IRكاهش معني‏داري نشان نداد. در گروه Los+VitD+IR اندازه انفاركت به21.4±7.3% رسيد .(P < 0.001 vs. IR, P < 0.05 vs. VitD+IR, P < 0.01 vs. Los+IR)تعداد ضربانات زودرس بطني در گروهLos+VitD+IR 201±32 ضربه بود (P < 0.001 vs. IR) اين كاهش نسبت به گروههاي VitD+IR و Los+IR نيز معني‏دار بود P < 0.01)و(P < 0.05. سطح mRNA تيوردوكسين1 و كاتالاز در گروه‏هاي VitD+IR و Los+IR تغيير معني‏داري نداشت اما در گروه Los+VitD+IR به طور معني‏داري افزايش يافت (P < 0.001vs. IR). نتيجه گيري: استفاده همزمان از دوز غير موثر بر ايسكمي لوزارتان و فرم فعال ويتامين D مي‏تواند با افزايش بيان فاكتورهاي محافظتي در قلب، مقاومت قلب را در برابر آسيب ايسكمي رپرفيوژن افزايش دهد.

Introduction: Studies support the idea that low levels of vitamin D are associated with a higher risk of heart disease. Losartan has also been prescribed as a drug commonly used for treating hypertension. The aim of the current study was to investigate the effects of 1,25-dihydroxyvitamin D in combination with a non-hypotensive dose of losartan on myocardial infarct size, reperfusion-induced arrhythmia and cardiac expression of survival factors in the ischemic-reperfused rat heart. Methods: Male rats were randomly divided into untreated ischemia-reperfused rats (IR group) and groups pre-treated with losartan (Los+IR) or vitamin D3 (VitD+IR) or both of them (Los+VitD+IR). Animals were subjected to 30 min of left coronary artery occlusion followed by 120 min of reperfusion. Infarct size measurement was performed using tetrazolium chloride. Incidence of arrhythmia was analysed according to Lambeth convention. Gene expression was evaluated by real time RT-PCR technique. Results: In VitD+IR and Los+IR groups the infarct size did not differ significantly. In Los+VitD+IR group, the infarct size was decreased by 21.4±7.3% (P < 0.001 vs. IR, P < 0.05 vs. VitD+IR, P < 0.01 vs. Los+IR). The number of ventricular ectopic beats was 201±32 beats in Los+VitD+IR group (P < 0.001 vs. IR, P < 0.01 vs. VitD+IR, P < 0.05 vs Los+IR ). The increase of thioredoxin-1 and catalase transcription levels was not significant in Los+IR and VitD+IR groups, however, in Los+VitD+IR group the mRNA levels of these survival factors were markedly increased (P < 0.001 vs IR). Conclusion: Co-administration of a non-hypotensive dose of losartan and vitamin D3 protects the heart against ischemia-reperfusion injury accompanied by an increase in transcription of prosurvival factors.