رابطه بين اعتماد به نفس و خطرپذيري دانشجويان دختر ساكن خوابگاه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

The Relation between Self-confidence and Risk-taking among Female Students Living in Dormitories of Isfahan University of Medical Sciences

مقدمه: يكي از پيامدهاي اصلي عزت‌نفس در انسان‌ها، ايجاد اعتماد به نفس است. يكي از ويژگي‌هاي متاثر از اعتماد به نفس نيز خطرپذيري افراد است؛ به صورتي كه مي‌توان گفت افراد با اعتماد به نفس بالا با احتمال بيش‌تري به سمت تصميم‌گيري‌هايي با احتمال خطر، پيامدهاي منفي و ناخوشايند كشيده مي‌شوند. از اين رو پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط ميان اين دو مولفه ميان دانشجويان دختر ساكن خوابگاه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان صورت گرفت. روش‌ها: دراين مطالعه توصيفي همبستگي 180 نفر از دانشجويان دختر سال سوم ساكن خوابگاه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان با استفاده از فرمول كوكران و نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شدند. ابزارگردآوري داده‌ها پرسشنامه‌هاي محقق‌ساخته اعتماد به نفس و خطرپذيري بودكه روايي و پايايي آن تاييد شد. از آمار توصيفي و استنباطي (آزمون t مستقل، آناليز واريانس يك طرفه و ضريب همبستگي پيرسون) جهت تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج: ميزان اعتماد به نفس و خطرپذيري اكثر پاسخگويان در سطح متوسط بوده و بين اعتماد به نفس و خطرپذيري رابطه منفي و معنادار وجود داشت(023/0=p و 169/0-=r). نمرات اعتماد به نفس و خطرپذيري در بين افراد متاهل و مجرد و در مقاطع تحصيلي مختلف اختلاف معناداري نداشت(714/0=p) اما ميانگين نمرات اعتماد به نفس (138/3=F و 027/0=p) و خطرپذيري (019/0=p و 388/3=F) در ميان گروه‌هاي اقتصادي اختلاف معنادارداشت. همچنين نتيجه آزمون ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين اعتماد به نفس و خطرپذيري رابطه منفي و معنادار وجود دارد(023/0=p و 169/0-=r). نتيجه‌گيري: با افزايش اعتماد به نفس، ميزان خطرپذيري دانشجويان دختر به ويژه در رابطه با رفتارهاي پرخطر كاهش مي‌يافت؛ با توجه به اين مساله پيشنهاد مي‌شود اقداماتي در جهت افزايش اعتماد به نفس آنان همچون آموزش مهارت‌هاي اجتماعي، شناسايي استعدادهاي بالقوه و فراهم ساختن شرايط براي بالفعل شدن آنها، استفاده صحيح از افكار و نظرات آنان در تصميم‌گيري‌ها و تامين نيازهاي معنوي ايشان انجام گيرد.

Introduction: One of the main outcomes of self-esteem is self-confidence. Risk-taking is also a human characteristic influenced by self-confidence such that it is more likely for people with high self-confidence to make risky decisions with negative unpleasant consequences. Hence the present study aimed to investigate the relationship between self-confidence and risk-taking among female students living in dormitories of Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive-correlational study, 180 third year female students living in dormitories of Isfahan University of Medical Sciences were selected through Cochran formula and stratified sampling. Data collection tools were researcher-made questionnaires of self-confidence and risk-taking whose validity and reliability were verified. The collected data were analyzed using descriptive and inferential statistics tests (independent t test, ANOVA and Pearson Correlation coefficient test). Results: The level of self-confidence and risk-taking was moderate for the majority of respondents and there was a significant negative correlation between them (p = 0. 023 and r = - 0. 169). Scores of self-confidence and risk-taking did not differ significantly among married and single people and for different educational levels (p = 0. 714) but the mean scores of self-confidence (F=3. 138andP=0. 027) and risk-taking (F=3. 388 and P=0. 019) were significantly different among economic classes. Pearson correlation test also showed a significant negative correlation between self-confidence and risk-taking (P=0. 023 and r=-0. 169). Conclusion: According to inverse relationship between self-confidence and risk-taking in female students especially as to high-risk behaviors, it is suggested to take actions in order to increase their self-confidence such as social skill training, identifying potential talents and providing the conditions for their realization, proper use of their thoughts in decision making and improving their intellectual needs.