رابطه دلبستگي به خدا با معناداري زندگي والدين كودكان كم توان ذهني شهر زاهدان

Relationship between attachment to God and meaningful life parents of mentally retarded children in Zahedan city

مقدمه: تولد كودك كم توان ذهني كيفيت زندگي والدين را تحت تاثير خود قرار مي دهد و پذيرش واقعيت ها، شكيبايي و تحمل هنگام رويارويي با مسايل و مشكلات بستگي زيادي به جهان بيني والدين و چگونگي ارتباط شان با جهان هستي (معنويت) دارد. در همين راستا هدف مطالعه حاضر بررسي رابطه دلبستگي به خدا با معنادري زندگي والدين كودكان كم توان ذهني شهر زاهدان مي باشد. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع توصيفي- همبستگي است و جمعيت مورد مطالعه آن والدين كودكان كم توان ذهني مراجعه كننده به مركز بهزيستي شهر زاهدان در بين ماه هاي مهر تا آذر 1391 بود كه به صورت نمونه گيري هدفمند 125 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. براي جمع آوري اطلاعات از دو پرسشنامه دلبستگي به خدا (لارسن و غباري بناب، 2009) و مقياس معناداري زندگي (باتيستا و آلموند،1973) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون ضريب همبستگي اسپيرمن و رگرسيون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS17استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان مي دهد كه سطح دلبستگي به خداوند و معناداري زندگي والدين كودكان كم توان ذهني بالاتر از ميانگين بود و بين دلبستگي به خدا و تمامي ابعاد آن با معناداري زندگي اين گروه از والدين رابطه مثبت و معناداري وجود داشت. هم چنين از بين ابعاد دلبستگي به خدا، ابعاد جوارجويي، پايگاه امن، پناهگاه امن، ادراك مثبت از خود و اضطراب جدايي قابليت تبيين و پيش بيني معناداري زندگي اين گروه از والدين را داشتند. نتيجه گيري: با توجه به محرز شدن نقش دلبستگي به خدا در معناداري زندگي والدين كودكان كم توان ذهني، تشكيل جلسات معنويت درماني و آموزش استفاده از شيوه هاي مقابله مذهبي در حذف و بر طرف نمودن استرس ها و معنادارسازي زندگي اين گروه از والدين توسط سازمان ها و نهادهاي مربوطه از قبيل بهزيستي، آموزش و پرورش كودكان استثنايي و صدا و سيما پيشنهاد مي گردد.

Introduction: Birth of a mentally-retarded child affectes the quality of life of parents, and accepting the facts, patience, and tolerance when dealing with problems depend greatly on the parents’ worldview. In this regard, the present study was planned to assess the relationship between appeal to God and meaningful life of parents of mentally retarded children in Zahedan city. Methods: This is a descriptive - correlational study and its population were parents of mentally-retarded children who had referred to Zahedan welfare organization between Septembers to November 2012 out of whom 125 parents were selected by targeted sampling method. The study instruments included measures of appeal style to God (Larson and Ghobari، 2009) and meaningful life scale (Battista & Almond, 1973). The scores were analyzed using Spearman correlation coefficient and multiple regression by SPSS17. Results: parent’s appeal to God and meaningful life were relatively desirable. There was a significant positive correlation between appeal to God and meaningful life. Multiple regression results showed that from subscales of appeal to God, maintaining proximity to God, God as a secure base, and positive own perception can explain and predict the meaningful life of these parents. Conclusion: Given a significant positive correlation between appeal to God and meaningful life, it is suggested including spirituality therapy sessions and teaching religious coping methods to reduce stress and thus make meaningful life in these parents by welfare, education of exceptional children, and radio and television organizations.