بررسي عوامل آسيب زاي مطالعه در بين دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1391

A Study on Damaging Factors of Effective Study among Students of Isfahan University of Medical Sciences (IUMS) in 2012

زمينه و هدف: امروزه، مطالعه به عنوان يكي از مولفه‌هاي مهم در زمينه‌ي توسعه و پيشرفت جوامع محسوب مي‌شود، به صورتي كه از طريق مطالعه‌ اطلاعات مفيدي نصيب عموم مردم به ويژه دانشجويان مي‌شود. بنابراين ضروري است آموزش صحيح اصول مطالعه در همه سطوح تحصيلي به ويژه در دانشگاه مدنظر قرار گيرد. هدف اين پژوهش،بررسي عوامل آسيب‌زاي مطالعه در بين دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1391 مي‌باشد. روش بررسي: روش پژوهش توصيفي مقطعي است. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته مي‌باشد. روايي پرسشنامه توسط متخصصان كتابداري و اطلاع‌رساني مورد تاييد قرار گرفت. پايايي ابزار با استفاده از آلفاي كرونباخ مقدار 50/82 درصد (در بين 4 نفر از دانشجويان) به دست آمد. جامعه ي آماري پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بوده كه حجم نمونه 374 نفر به دست آمد. روش نمونه‌گيري، تصادفي طبقه اي بود. جهت تجزيه و تحليل يافته‌ها از آماري توصيفي (فراواني، درصد و ميانگين) و آمار استنباطي (T-test ، ANOVA و Tukey) استفاده شد. يافته ها: ميانگين عوامل آسيب‌زاي مطالعه در بين دانشجويان برابر با 4981/0 39/2 بود كه كمتر از حد متوسط و نسبتا مطلوب مي‌باشد. بيشترين ميانگين به عدم تمركز در مطالعه با 217/1 33/3 و كمترين ميانگين‌ مربوط به راه رفتن حين مطالعه با 946/0 56/1 بود. ميانگين بعد فنون و روش‌هاي مطالعه با 515/0 41/2 بيشتر از بعد شرايط مطالعه با 544/0 37/2 بود. مقايسه ي بين جنسيت، محل اقامت و مقطع تحصيلي دانشجويان با عوامل آسيب‌زاي مطالعه نشان داد كه بين ميانگين عوامل آسيب‌زاي مطالعه و متغيرهاي مذكور تفاوت معناداري وجود دارد، اما عوامل آسيب‌زاي مطالعه در دانشكده هاي مختلف يكسان بوده است.)05/0 > (P نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه ميزان عوامل آسيب‌زاي مطالعه در بين دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان كمتر از حد متوسط و نسبتا مطلوب بود. در مجموع لازم است هم دانشجويان و هم دست‌اندركاران امر آموزش به عوامل آسيب‌زاي مطالعه كه مي‌تواند يكي از دلايل افت تحصيلي و ناكارآمدي دانشجويان در امر يادگيري باشد، توجه خاص نمايند.