همبستگي آمادگي ترخيص با بستري مجدد نوزادان نارس در بخش هاي مراقبت ويژه نوزادان

Correlation between discharge preparation and rehospitalization of premature newborns

مقدمه: بستري مجدد، يك پيامد بالقوه قابل پيشگيري و پرهزينه بستري است كه به عوامل متعددي وابسته بوده و يكي از اين عوامل، عدم آمادگي بيمار و خانواده در هنگام ترخيص مي باشد. اين مطالعه، با هدف تعيين همبستگي آمادگي هنگام ترخيص بر بستري مجدد نوزادان نارس بستري در بخش هاي مراقبت ويژه نوزادان در بيمارستان هاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در سال 1392 انجام شده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي همبستگي، 245 نوزاد نارس بستري در بخش هاي مراقبت ويژه نوزادان در سه بيمارستان آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي به روش در دسترس و براساس ويژگي هاي ورود به مطالعه انتخاب شدند. در زمان ترخيص هر يك از نوزادان، پرسشنامه ويژگي هاي جمعيت شناختي و "چك ليست آمادگي ترخيص"، شامل 28 عبارت كه روايي و پايايي آن بررسي گرديده بود، تكميل شد. سپس يك ماه بعد از ترخيص، وضعيت بستري مجدد نوزادان، به وسيله تماس تلفني با والدين، پيگيري شد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام شد. يافته ها: 97 نوزاد (6/39 درصد) طي يك ماه پس از ترخيص مجددا بستري شدند. نمره كلي آمادگي ترخيص نوزادان نارس مورد مطالعه به طور متوسط 69/3?56/21 بود. آزمون من ويتني نشان داد كه تفاوت معني داري از نظر نمره آمادگي ترخيص بين نوزادان بستري مجدد شده و نوزادان بدون بستري مجدد وجود دارد (001/0P < ). نتيجه گيري: آمادگي ترخيص، همبستگي قوي با بستري مجدد نوزادان نارس دارد، به طوري كه با افزايش آمادگي ترخيص نوزاد و والدين، احتمال بستري مجدد نوزاد كاهش مي يابد.

Introduction: Readmission is a potentially avoidable and costly outcome of hospital stay depends on several factors such as lack of patient and familyʹs discharge preparation. This study aims to determine the correlation between discharge preparations and readmission of preterm infants hospitalized in neonatal intensive care units of Shahid Beheshti University of Medical Sciences. Materials & Methods: This descriptive correlational study was conducted among premature infants hospitalized in the neonatal intensive care units of three teaching hospitals affiliated to Shahid Beheshti University of Medical Sciences as the study population. Sample consisted of 245 premature infants admitted to the neonatal intensive care unit, selected using convenience method based on study entry criteria. At the time of discharge, demographic characteristics questionnaire, and "Discharge Preparation Checklist", including 28 valid and reliable items, were completed. One month after discharge, hospital readmission of neonates were followed through contacting parents. Data were analyzed using SPSS/17. Findings: 97 infants (39.6%) were re-admitted within one month after discharge. The discharge of preterm infants overall readiness scores were 21/56 ? 3/69 averagely. There was a significant difference between neonateʹs hospital readmission and discharge preparation score in Mann-Whitney test (P < 0.001). Conclusion: Discharge preparation has a strong relation with premature infantʹs readmission. In addition, to the babyʹs condition at discharge, knowledge, ability and parents readiness at the time of discharge, has an effective role in preventing readmissions and its emotional and financial consequences for the infant and family. Planning for discharge and monitoring its implementation, would be an important step towards preventing readmission.