تاثير مشاركت پدر در مراقبت از كودك بستري در بخش مراقبت ويژه كودكان بر تنش و راهبردهاي تطابقي پدر

Effect of fathersʹʹ participation in the care of hospitalized child in pediatric intensive care unit on fathersʹʹ stress and coping strategies

چكيده زمينه و هدف: بستري شدن كودك در بخش مراقبت ويژه كودكان تجربه‎اي تنش زا براي والدين است. تنش زياد در پدر مي‎تواند كاهش سازگاري رواني و مشكلات متعاقب را به دنبال داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير مشاركت پدر در مراقبت از كودك بستري در بخش مراقبت ويژه كودكان بر تنش و راهبردهاي تطابقي وي انجام شد. مواد و روش‎ها: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني است كه بر روي 60 پدر داراي كودك بستري در بخش مراقبت ويژه كودكان در دو گروه مداخله و كنترل انجام شد. در گروه مداخله مشاركت پدر در مراقبت از كودك طي 5 نوبت در طول 5 روز انجام گرديد. ميزان تنش و راهبردهاي تطابقي پدران گروه مداخله قبل و بعد از دوره مشاركت و گروه كنترل قبل و بعد از يك دوره زماني 5 روزه، سنجيده شد. يافته‎ها: ميزان تنش پدران در گروه مداخله بعد از مشاركت به طور معني‎داري كاهش يافت(001/0p < ) اما در گروه كنترل بعد از طي دوره زماني تفاوت معني داري مشاهده نشد. هم‎چنين پدران هر دو گروه از راهبردهاي تطابقي مشابهي كه اغلب هيجان محور بودند، استفاده نمودند. نتيجه‎گيري: پدران كودكان بستري در بخش مراقبت ويژه كودكان تنش زيادي را تجربه مي‎كنند. مشاركت آنها در مراقبت از كودكانشان در كاهش تنش و رسيدن آنها به حداكثر سازگاري با بيماري، درمان و مراقبت‎هاي كودك بسيار موثر است. واژگان كليدي: تطابق، پدر، مشاركت در مراقبت، بخش مراقبت ويژه كودكان، تنش.

Abstract Background: Hospitalization of a child in pediatric intensive care unit (PICU) is a stressful experience for parents. High stress in father can lead to decline in psychological adaptation and associated problems. The present study aimed to determine the effect of fathersʹ participation in the care of hospitalized child in PICU on his stress and coping strategies. Material and methods: This case-control study was performed on 60 fathers with children admitted to the PICU in intervention and control groups. Fathers in intervention group participated in the care of the child in 5 times, during a 5-days course. Fathers? stress and coping strategies were surveyed in intervention group before and after participation course and in control group before and after a 5-days course. Results: fathersʹ stress in intervention group decreased significantly after participation (p?0/001) but in control group difference was not significant after time course. Fathers in both groups applied similar coping strategies that were often emotion focused. Conclusion: Fathers of children in PICU would experience too much stress. Their participation in the care of the children would be effective to decline their stress and reach most adaptation with disease, cure and cares in children. Keywords: Coping Skill, fathers, Pediatric Intensive Care Units