دانشگاه مجازي: باز خواني روايتهاي موجود

Virtual University: Re-reading Existing Narrations

آموزش‎عالي در قرن 21 موانع زمان و مكان را در هم نورديده و سنتي تازه در آن ايجاد شده است. آموزش‎‎عالي در قرن حاضر به دنياي مجازي تسري يافته است و در اين فضا به سه شكل ارايه مي‎شود: دانشگاه مجازي هوشمند , دانشگاه مجازي در قالب ارتباط چهره به چهره( از طريق شبكه) و دانشگاه مجازي مبتني بر ارتباطات ناهمزمان و غالباً مكتوب(از طريق شبكه). در شكل نخست نرم افزار هوشمند جايگزين استاد مي‎‎شود. در اين شكل استاد مرجع يادگيري و دانش نيست، بلكه همچون مشاور عمل مي‎كند. در شكل دوم استاد از طريق اينترنت بر محدوديت مكاني فايق مي آيد و فضاي آموزشي به صورت فضاي واقعي كلاس شبيه سازي مي شود. استاد دانشجو را به وسيله دوربين مي بيند و استاد نيز از همان طريق در معرض ديد دانشجويان كلاس قرار مي‎گيرد. در شكل سوم دانشگاه مجازي درس به صورت نا همزمان و ترجيحاً به صورت مكتوب ارايه مي‎شود. اين شكل از ارايه ممكن است سنتي باشد و در آن به انتقال دانش اكتفا شود يا آنكه تعامل و ارتباط فعال از اركان آن باشد و آن گونه كه پاره‎اي از صاحبنظران دانشگاههاي مجازي اشاره كرده‎اند، پارادايم جديدي در آموزش عالي فراهم شود و دانشجويان به مرحله تفكر انتقادي دست يابند. در اين مقاله اشكال دانشگاه مجازي تحليل و ارزيابيشده است. تحليل و ارزيابي مذكور مبتني بر نظريه تجسد ، نظريه پديدار شناسي ادراك مرلوپونتي و نظريه ساختگرايي است. بر مبناي نظريه تجسد در باره آموزش دانشگاهي در فضاي مجازي به صورت كلي بحث و سپس، تحليل مذكور ارزيابي شده است. در تحليل شكل اول دانشگاه مجازي نرم افزار هاي هوشمند موجود با استادان واقعي مقايسه شده است. شكل دوم دانشگاه مجازي كه از طريق دوربين هدايت مي شود، مبتني بر نظريه پديدار شناسي ادراك مرلو پونتي ارزيابي شده است. پس از تحليل دانشگاه مجازي از نوع سوم در دو صورت سنتي و تحولگرا تجربه‎اي از نوع تحولگراي دانشگاه مجازي و آن گاه پيشنهادهايي براي ايجاد نمونه ايراني دانشگاه مجازي ارايه شده ‎است.

In the 21st century, higher education has overcome the limitations of time and space and a new tradition has developed within it. In this century, higher education has been introduced into the virtual world. It has been introduced in three forms: Intelligent virtual university, virtual university through face-to-face communication and virtual university based on asynchronous (usually written) communication. In the first form intelligent software replaces the teacher. In the second, the teacher overcomes space limitations through internet and an educational environment which simulates the real classroom. The teacher sees the students by using a webcam and is seen by the student in the same way .In virtual university’s third form the lesson is presented through asynchronous and preferably written communication. This can be whether traditional and limited to knowledge transfer; or having active interaction and communication as an essential part, developing a new paradigm in higher education and facilitating students move toward critical thinking level. In this article different forms of virtual university are analyzed and assessed. That takes place based on the Theory of Embodiment, phenomenology of perception and constructivism. Regarding the Embodiment theory university education in virtual environment will be discussed in general and the analysis will be assessed afterwards. In the analysis of the first form of virtual university intelligent software available are compared with real teachers. The second form of virtual university that is directed by using webcams is assessed based on the phenomenology of perception which is due to Merleau Ponty. After analyzing the third form of virtual university in both traditional and reformist modes, a reformist experience of virtual university will be described. The suggestions for developing an Iranian version of virtual university will be offered. Keywords: Virtual University, Embodiment, Paradigm, Constructivism, and Research Community.