تحليل جايگاه زبان فارسي در زبان و ادبيات سواحيلي

The Analysis of Persian Language Status in Swahili Language and Literature

زبان فارسي طي هزاره گذشته بر مناطق مختلفي از جهان تاثير نهاده است. اكثر محققان گستره نفوذ زبان فارسي را، آسياي ميانه و شبه قاره هند مي‌دانند. در اين خصوص پژوهش‌هاي زيادي نيز صورت گرفته است با اين حال كمتر اطلاعاتي درباره جايگاه زبان و ادب فارسي در منطقه شرق آفريقا وجود دارد. در واقع آفريقاي شرقي (به‌ويژه كشور تانزانيا، جمهوري خودمختار زنگبار و بخش‌هاي جنوبي كنيا) از جمله مناطقي است كه با وجود فاصله بسيار با كشور ايران، طي چند قرن گذشته تاثيري در خور توجه از زبان و ادبيات فارسي پذيرفته و تعداد نسبتاً زيادي از واژه‌هاي اصيل فارسي را در خود جاي داده است. در اين مقاله كوشش شده اطلاعاتي نوين درباره جايگاه زبان و ادبيات فارسي در منطقه شرق آفريقا از گذشته‌هاي دور تا به امروز و نقش آن در شكل‌گيري و استحكام ساختار زبان و ادبيات سواحيلي ارايه شود.

Over the last millennium, Persian Language has influenced many parts of the world. Most researchers believe that the Persian language dominance is limited to Middle Asia and India Peninsula. There have been lots of researches in this regard, but there is little, if any, information about the status of Persian language and literature in East Africa. In fact, East Africa (particularly Tanzania, Independent Republic of Zanzibar, and south parts of Kenya) are among the areas which in spite of far distance from Iran, have accepted considerable effects from Persian language and literature and there remains many of Persian original words. This article attempts to provide information about the status of Persian language and literature in East Africa from very past up to now and explicates its role in formation and strengthening of Swahili language and literature.